2558

เลือดมังกร สิงห์ (2558/2015) ทรงกลด ลูกชายคนเดียวของเจ้าสัวตง มหาเศรษฐีเจ้าของเซียงกงย่านเยาวราช ผู้มีพร้อมทุกสิ่งทุกอย่าง แต่สิ่งที่ขาดไปคือความรักและความอบอุ่นทางใจ ตงไล่เขากับวรดีผู้เป็นแม่ไปจากชีวิต ทรงกลดจึงไม่ลงรอยกับพ่อเท่าไรนัก เจ้าสัวตงแต่งงานอีกครั้งกับ เหมยลี่ หญิงสาวคราวลูกยิ่งทำให้เขากลายเป็นส่วนเกินของครอบครัวแต่แล้วหัวใจที่หยาบกระด้างของเขาก็กลับอ่อนละมุนลงเมื่อได้พบกับอาจู สาวน้อยที่ก้าวเข้ามาสมัครงานในตำแหน่งเลขานุการส่วนตัวที่ช่วยเติมเต็มสิ่งที่เขาขาดหายมาทั้งชีวิต

เรื่องย่อ : เขยใหญ่ สะใภ้เล็ก (2558/2015) อริระหว่างพ่อต่อพ่อ ผู้มากบารมีประจำถิ่นทั้งคู่ มิอาจทำลายมิตรภาพอันงอกงามของลูกสาวบ้านนี้กับลูกชายบ้านโน้นได้ และเมื่อลูกสาวบ้านนี้ต้องไปเป็นสะใภ้เล็กของบ้านโน้น ลูกชายบ้านโน้นต้องมาเป็นเขยบ้านนี้ แถมหลานชายบ้านโน้นกำลังจะมาเป็นเขยใหญ่บ้านนี้อีกด้วย อภิมหาสงครามของท้องถิ่นนี้จึงไม่เกินคาดหมาย

วุ่นวายชุลมุน และสุดแสนพัลวัน กับความรักความแค้นที่วุ่นวายสับสน ของครอบครัวทั้งสอง พร้อมหางเครื่องอีกเป็นโขยง ความแค้นจะแปรเปลี่ยนเป็นความรัก และสมานฉันท์กันระหว่างครอบครัวได้หรือไม่ต้องใช้อะไรถึงจะทำให้ความแค้นของสองบ้านเบาบางจนจางหายไปได้

วิศวาไม่อยากอยู่ทำงานในออฟฟิศที่กรุงเทพฯอีกแล้ว เลยขอย้ายไปอยู่สาขาจังหวัดที่มีบ้านของ ลุงวงศ์ พี่ชายของแม่อยู่ที่นั่น ตอนเด็กๆช่วงปิดซัมเมอร์นางศรีวรรณเคยส่งเขาไปอยู่บ้านลุง ก่อนจะเปลี่ยนใจไม่ยอมส่งเขาไปอีกเลย เพราะกลัวว่าพี่ชายจะทำให้วิศวาแสบเหมือนวันเผด็จ นางมองว่าพี่ชายเลี้ยงลูกให้เป็นนักเลง นายวงศ์จึงเป็นฝ่ายส่งวันเผด็จมาที่บ้านเขาในกรุงเทพฯแทน วันเผด็จก็รู้ว่าอาสาวไม่ชอบหน้าเขาเท่าไหร่ แต่ดูเหมือนเขาจะยิ่งแกล้งนางสนุกไปเท่านั้นเอง

รถเสียอีกแล้ว....รุ้งไหม ไม่มีความรู้เกี่ยวกับรถมากไปกว่าการขับ อีกประมาณสามสิบกิโลจะเข้าตัวเมือง รถโดยสารนานๆจะผ่านมาสักคัน โทรศัพท์ก็แบตฯหมด คงต้องอาศัยรอโบกรถที่ผ่านมาเท่านั้น

ข่าวดีของพ่อทำให้ใยบัวยินดี ก็เธอเป็นลูกพ่อคนหนึ่งนี่นา แม้ว่าหลายหนที่เธอไม่ค่อยจะอยู่ฝ่ายพ่อนัก เธอไม่เหมือนรุ้งไหม ลูกสาวที่พ่อรักและแหนหวงดุจดวงตาดวงใจ รุ้งไหมทั้งสวยทั้งเก่ง ทั้งแสนดี กิริยามารยาทสมกับเป็นผู้หญิง และการที่นายสายสมิงได้เป็นพ่อดีเด่นปีนี้เพราะรุ้งไหมเป็นคนผลักดันส่งชื่อพ่อเข้าร่วมคัดสรรการเป็นพ่อดีเด่นด้วย รุ้งไหมพยายามมากเพราะเมื่อปีที่ผ่านมา คู่ปรับของพ่อเธอ ‘นายวงศ์ แสนสะอาด’ ได้เป็นพ่อดีเด่น และเมื่อนายวงศ์ได้ พ่อของเธอก็ต้องได้ แต่ใยบัวเฉยๆกับเรื่องนี้ เพราะเธอสนิทสนมกับนายวงศ์ และวันเผด็จลูกชายคนเดียวของนายวงศ์ ก็ วันเผด็จเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนมาตั้งแต่เด็กจนจบมหาวิทยาลัย ความเป็นเพื่อนมีมากจนทั้งสองมองข้ามการเป็นศัตรูของพ่อกับพ่อ ใยบัวแตกต่างจากพี่สาวตรงนี้ เธอริคบลูกศัตรูแบบสนิทแนบแน่น เฮไหนเฮนั่น...ทั้งงานบันเทิงและงานหลัก อีกทั้งยังพาตัวเองไปคุ้นเคยกับศัตรูของพ่อ โดยชอบไปบ้านนายวงศ์ไปกินข้าว ไปคุยสนทนาอย่างที่นายสายสมิงเรียกว่า “ไปเจ๊าะแจ๊ะ”

นายสายสมิงอยากเป็นพ่อดีเด่น เขาอยากให้นายแสบบิดาของเขาได้รู้ว่าเขามีคุณงามความดีเพียงพอ และขณะเดียวกันการที่เขาได้เป็นพ่อดีเด่นนี้ ย่อมทำให้รุ้งไหมได้หน้าได้ตา นายสายสมิงลงทุนด้วยจำนวนเงินไม่น้อยกับการ “เทคโอเวอร์” โรงเรียนเอกชนในสายอาชีวศึกษาของจังหวัดแห่งหนึ่งให้รุ้งไหมได้เป็นผู้บริหาร เขาไม่อยากให้รุ้งไหมตรากตรำกับการสอน กลัวเส้นเสียงลูกสาวคนสวยจะอักเสบ และนักเรียนสายอาชีวะก็ล้วนแต่หนุ่มๆที่มองรุ้งไหมคนสวยตาเป็นมัน

วิศวาเห็นรถที่จอดแอบอยู่ข้างทางและคนที่ยืนโบกมืออยู่ข้างรถเป็นผู้หญิง จึงจอดรถลงมาดู รุ้งไหมยิ้มหวานให้ วิศวานิ่งชะงักไปกับรอยยิ้มนั้น ใจเต้นแรง ผู้หญิงคนนี้ยิ้มทีหน้าตาผ่องกระจ่างไปหมด วิศวาตรวจสอบรถให้เธอเท่าที่สามารถทำได้ ก่อนเอ่ยปากอย่างสุภาพชวนให้เธอนั่งรถไปกับเขาเพื่อไปตามช่าง รุ้งไหมนิ่งมอง ผู้ชายคนนี้ท่าทางสุภาพ เธอน่าจะไว้ใจเขาได้ ที่สำคัญเธอไม่มีทางเลือก เพราะถนนเส้นนี้ค่อนข้างเปลี่ยวและใกล้จะมืดแล้ว

คนแปลกหน้าคนนี้ไม่มีกิริยารุ่มร่าม เขาสุภาพมาก โดยที่รุ้งไหมไม่ได้รู้ว่าเขาคือหลานชายของ “นายวงศ์ แสนสะอาด” หากรู้เธอคงจะไม่ร่วมทางกับเขาเป็นอันขาด เมื่อถึงอู่รถเขายังลงมารอฟังว่าเธอจะเจอช่างหรือไม่ และเมื่อเขาอาสาไปส่งเธอที่บ้านพักในเมืองที่พ่อซื้อให้เพื่อสะดวกกับการทำงาน รุ้งไหมจึงไม่ปฏิเสธ เขาเป็นคนมีน้ำใจ คงจะเป็นเพื่อนที่ดีของเธอได้แน่นอน

ใยบัวสั่งคนงานที่เป็นลูกน้องของเธอ บางคนก็รุ่นพ่อ รุ่นพี่ รุ่นเดียวกัน และรุ่นน้อง เตรียมงานเลี้ยงเอาไว้ เมนูชุดปลาล้วนๆ กินกับเหล้าต้มเอง เหล้านอกพ่อค่อนข้างหวง อ้างว่าเหล้านอกไม่ต้องรสนิยมกับพวกคนงาน พ่อจะมองว่าใยบัวเลี้ยงดูคนงานดีเกินเหตุ ก็ใยบัวมองว่าแบ่งปันกันกินจะเป็นไรไป แต่ที่แน่ๆ งานเลี้ยงคืนนี้เธอคงจะกันไม่ให้พ่อลงมาในงาน เพราะวันเผด็จจะมาร่วมงานด้วย พ่อได้โกรธเป็นฟืนเป็นไฟแน่ๆ หากรู้ว่าเธอชวนวันเผด็จมาด้วย

วันเผด็จรู้ว่านายสายสมิงไม่ต้อนรับเขา และรุ้งไหมก็ไม่ชอบหน้าเขานัก แต่เขาถือว่าใยบัวเป็นเพื่อนที่ดี เขามักเผลอคิดว่าใยบัวเป็นผู้ชาย ก็เธอง่ายๆ ไม่เรื่องมาก ไม่มีจริต และเธอก็รับฟังสิ่งที่เขาอัดอั้นตันใจได้ทั้งหมด ยามไม่สบายใจวันเผด็จพบว่าเขามาหาใยบัวแล้วจะได้รับความสบายใจกลับไปเสมอ แม้กระทั่งนายวงศ์พ่อของเขาก็ค่อนข้างจะเอ็นดูใยบัว แต่เป็นการเอ็นดูแกมขวางเพราะตะขิดตะขวงใจว่าลูกศัตรู แต่นางลำดวนแม่เลี้ยงของวันเผด็จตั้งแง่กับใยบัวมากมาย คอยยุยงให้สามีและลูกเลี้ยงมองเธอเยี่ยงศัตรู นัยว่านางกลัวว่าวันเผด็จจะมารักมาชอบกับเธอ เรื่องนี้ใยบัวกลับหัวเราะขบขันเพราะคิดว่าเป็นไปไม่ได้ นางลำดวนจะมีคำเรียกขานวันเผด็จอ่อนหวานนักว่า “คุณลูกวัน” วันเผด็จเคยขอให้เลิกเรียก เพราะรู้สึกว่ามันออกจะเกินไปสักหน่อย เป็นที่รู้กันว่านางลำดวนรักพ่อของเขามาก ถึงแม้พ่อเขาจะหันมาคว้านางเอาไว้แก้เหงาหลังจากกินแห้วเพราะเสียนางดวงดาวไปให้นายสายสมิง ศัตรูหมายเลขหนึ่งแล้ว ตอนนี้นางลำดวนถือตำแหน่งเป็นเมียที่เปิดเผยของนายวงศ์ และพยายามจะทำให้วันเผด็จยอมรับว่านางคือ “แม่เลี้ยง” และมักจะพยายามหาเมียให้กับเขาเป็นเรื่องที่วันเผด็จรำคาญนักหนา วันเผด็จไม่เจ้าชู้เหมือนพ่อ เขาเป็นคนจริงคนกล้าเอ่ยชื่อเขาหลายคนก็คร้ามเกรง ไม่กล้ามาตอแย ไม่เพียงเพราะผลจากพ่อ แต่เพราะตัวตนของเขาค่อนข้างจะเลือดร้อน โผงผาง ตรงไปตรงมา

วิศวา อยากจะโทรหาใครบางคน แต่อย่าเลยดีกว่า มันผ่านไป ไม่กลับมาแล้ว เขามาไกลถึงที่นี่เพราะอยากจะให้พ้นๆ แต่ใจของเขาก็ยังทิ้งเอาไว้ที่นั่น...ทิ้งเอาไว้กับคนที่ไม่ได้มีใจเพื่อเขา..อุบลวรรณ.. สาวที่ทำเหมือนความรักของเค้าเป็นสิ่งไร้ค่า...รักที่จบแบบไม่มีคำอำลา นอกจากสลัดทิ้ง ไม่มีคำขอโทษ ไม่มีอะไรเลยนอกจากความปวดร้าวงงงัน เขานิ่งเงียบ ชีวิตยังอยู่ต้องก้าวต่อไป แล้วเชื่อว่าเขายังพบพานใครได้อีกเสมอ เขาจะไม่จมตัวเองกับความผิดหวังนั้น แต่สิ่งที่วิศวาไม่เคยรู้คือ ตอนนี้อุบลววรณเอง ก็เริ่มเสียดายเขาเช่นกัน...เธออยากเก็บเขาเอาไว้ เก็บไว้เป็นอาหารตาอาหารใจ เพราะหลังจากเธอแต่งงานได้ไม่ถึงสามเดือนมีชีวิตคู่ก็เริ่มมีปัญหา แต่อุบลวรรณก็พูดไม่ได้นอกจากหน้าชื่นอกตรม

ใยบัวแต่งตัวทะมัดทะแมงออกไป โดยบอกพ่อว่าจะต้องไปร่วมอวยพรให้กับงานแต่งของลูกน้อง รุ้งไหมอดสงสัยไม่ได้ เธอต้องไปดูว่าใยบัวชวนวันเผด็จมาร่วมงานด้วยหรือไม่ ใยบัวกับวันเผด็จไม่น่าจะคบหากันเลย รุ้งไหมเคยหวังจะให้ใยบัวเป็นอริกับวันเผด็จแต่ไม่สำเร็จ รุ้งไหมต้องรอจนพ่อนอนก่อนเพราะไม่อยากให้รู้ ถึงจะไม่พอใจใยบัวที่พบปะลูกศัตรูของพ่อ แต่เธอก็ไม่อยากให้พ่ออารมณ์เสียใส่น้อง อีกอย่างเธอเชื่อมั่นว่าเธอสามารถจัดการเรื่องนี้เองได้

งานปาร์ตี้สนุกๆ มีเหล้าดื่ม อาหารอร่อย ใยบัวเป็นคนลงมือปรุงรสต้มยำไข่ปลา พวกหนุ่มๆ ชมจนแทบเหลิงว่ารสมือของเธอนั้นอร่อยเลิศ พวกคนงานเฮฮามีเรื่องเล่าขำขัน และไม่พ้นเรื่องเดอร์ตี้โจ๊ก ใยบัวก็ฟังได้แถมนานๆ ก็เล่าด้วยหน้าตาเฉย ซึ่งวันเผด็จก็ไม่เห็นแปลก เขามองใยบัวเหมือนมองผู้ชายด้วยกัน ยอมรับว่าบางครั้งเขาก็อยากกระโจนข้ามความเป็นเพื่อน แต่...ไม่ใช่...รั้งรอ...บอกไมถูกว่าทำไม

ไม่มีใครสังเกตการณ์มาเงียบๆ ของรุ้งไหมที่ปั่นจักรยานมาท่ามกลางลมหนาว ตอนเธอเข้ามายืนเด่นนั้น สรรพเสียงทั้งหลายพลันเงียบกริบ วันเผด็จมองรุ้งไหมด้วยสายตาเฉยชา แต่ในอกนั้นพลันระรัวแรง นี่ซิ...ที่เหมือนรอคอย...แต่...เป็นไปไม่ได้...ดูท่าเจ้าหล่อนเสียก่อน ท่าที่ทำให้ทุกคนกำลังคิดเหมือนกันว่า “วงจะแตกไหม” แล้วการปะทะคารมระหว่างวันเผด็จและรุ้งไหมก็เกิดขึ้น วันเผด็จยั่วจนรุ้งไหมโกรธจัด แล้วโดยไม่มีใครคาดคิด รุ้งไหมปั่นจักรยานเร็วจี๋ลุยใส่ขาวันเผด็จจนร้องลั่น

วันเผด็จต้องนอนโรงพยาบาล ขาไม่หักแต่ก็มีอาการย่ำแย่ ใยบัวหิ้วผลไม้กระเช้าใหญ่มาเยี่ยมเพื่อน เธอยกมือไหว้กราด...ตั้งแต่นายวงศ์ นางลำดวน และชายหนุ่มอีกคนที่วันเผด็จแนะนำว่าเป็นญาติ นางลำดวนวางปึ่งใส่ นายวงศ์ฝากให้ใยบัวไปบอกพี่สาวว่าจะตามไปหักขาให้บ้าง ก่อนจะกลับนางลำดวนก็แสดงท่าทีกีดกันใยบัวจนออกนอกหน้า ท่าทีของนางเปิดเผยชัดเจนว่าไม่ชอบหน้าใยบัวเอาเสียเลย แต่ใยบัวก็ยิ้มแป้นแร้นเข้าใส่ ขณะที่วันเผด็จปรามเสียงเขียวจนนางต้องสงบลง

ใยบัวจับมือวันเผด็จมาตบหลังมือเบาๆ ให้กำลังใจ เธอกล้าที่จะจับมือเขาไว้แนบแน่นแบบเพื่อน แต่ซ่อนเร้นหัวใจ วันเผด็จไม่มีวันรู้แน่นอนว่าเธอคิดอย่างไรกับเขา ในความเป็นเพื่อนนั้นเธอทุ่มเทใจลงไปหมดทั้งดวง วันเผด็จ คือ ผู้ชายแบบที่ใยบัวบอกตัวเองว่า หากเธอจะมีใครสักคนก็ต้องเป็นเขาคนเดียว มันคงจะเรียกว่า”ความรัก”นั่นแหละ ใยบัวพยายามเก็บมันไว้เพราะรู้ว่าไม่มีหวัง เธอรู้วันเผด็จชอบรุ้งไหม และเขาก็พยายามเก็บเอาไว้เช่นเดียวกัน รักเอาไว้ในใจก็ได้ ใยบัวยังอยากเชียร์เพื่อนกับพี่สาวหากเป็นไปได้ แต่ท่าทางของพี่สาวยากนัก

รุ้งไหมส่งยิ้มแฉล้มมา ดวงหน้าสวยใส แต่งตัวดีมีบุคลิก และเรือนกายหอม รอยยิ้มของเธอสาดสว่าง ปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอนำพาความมีชีวิตชีวามาให้ โดยที่วิศวาไม่รู้ว่ารุ้งไหมเริ่มพึงพอใจในตัวเขา รุ้งไหมตั้งใจแล้วว่าคราวนี้ต่อให้พ่อแย้ง อ้างโน่นอ้างนี่เธอจะไม่ฟังจะขอเดินตามเสียงหัวใจตัวเอง รุ้งไหมได้ชื่อว่าไม่เคยมีใครจีบติด เพราะเธอถือตัว อีกทั้งพ่อของเธอก็คอยจะเสี้ยมสอนว่า “ลูกเอ๋ย...จะหาผู้ชายที่มารักนะ หาให้ได้เท่าครึ่งของพ่อ..” ที่สำคัญผู้ชายทุกคนที่หาญเข้ามาจีบลูกสาวทั้งสอง จะต้องโดนตรวจสอบประวัติแบบเข้ม... เป็นใคร?... มาจากไหน?... มีเมียเก็บซ่อนไว้หรือเปล่า? ฯลฯ รวมทั้งคำติที่นายสายสมิงจะหาเรื่องตำหนิได้สารพัดสารพัน เรียกว่าหาดีไม่เคยได้

นางลำดวนร้องลั่นหลังรับรายงานจากเจ้าเหวง เด็กที่นางส่งไปเฝ้าวันเผด็จ ว่าวันเผด็จโทรไปอ้อนใยบัวอย่างไรบ้าง นั่นเท่ากับตอกย้ำว่านางต้องรีบจัดการหาสาวสักคนให้วันเผด็จ นางจึงหาเรื่องไปเยี่ยมเยียน เสี่ยจีระศักดิ์ เพื่อพบกับ จีระนันท์ ลูกสาวผู้เปรี้ยวปรี๊ดของเสี่ยที่นางลำดวนเรียกด้วยความเอ็นดูว่า “หนูจี๊ด” หล่อนยังโสด และนางลำดวนมองว่าหล่อนเป็นหญิงที่เหมาะสมกับวันเผด็จอย่างยิ่ง รูปสวย..รวยทรัพย์..แต่ปัญญาแค่ไหนไม่อาจคาดเดา

นายแสบถือโอกาสที่ลูกชายได้เป็นพ่อดีเด่น ขอให้เขาประกาศวางมือเลิกเป็นนักเลง นางดวงดาวเหลือบตามองสามี ใยบัวรู้ว่ากับปู่พ่อไม่กล้าคัดค้าน เพราะหากเหตุผลไม่พอปู่ก็ไม่เอาด้วย นายแสบไอโขลก ก่อนพูดกับลูกชายว่า “พวกเอ็งก็รู้ว่าข้าเป็นคนป่วยมาหลายปี ข้ารู้ว่าจะอยู่ได้นานแค่ไหน อีกไม่นานข้าก็จะตาย เพราะฉะนั้นข้าอยากเห็นเอ็งทำสิ่งดีๆ เพื่อข้าสักหน่อย สมิง” ใยบัวเสนอว่าน่าจะจัดงานให้มีสีสันคือจัดงาน “ล้างมือในอ่างทองคำ” ซึ่งนายแสบเห็นด้วยจนปล่อยก๊ากออกมา

“จี๊ดมาเยี่ยมค่ะ” วันเผด็จนึกไม่ออกว่าจี๊ดไหน หล่อนเป็นใคร มาถึงก็เข้ามาฉอเลาะจนวันเผด็จที่กำลังหงุดหงิดเอ่ยปากไล่อย่างไม่สนใจว่าหล่อนจะรู้สึกอย่างไร จีระนันท์ พยายามวางเฉย นางลำดวนบอกมาเหมือนกันว่าเขาพูดจาไม่ค่อยจะเข้าหู แต่หล่อนก็ชอบเขา วันเผด็จสุดทนอาละวาดใส่เจ้าเหวงและพยาบาล จนจีระนันท์ต้องล่าถอยกลับไป

คืนนั้นวิศวามาส่งรุ้งไหมกลับจากงาน นางดวงดาวเพ่งมองบอกไม่ถูกว่าทำไมคุ้นหน้าคุ้นตานัก รุ้งไหมยอมรับกับนางว่ามีใจให้เขานางก็ได้แต่เตือนว่าให้ระวังพ่อ แต่รุ้งไหมไม่หวั่น

ตอนที่วิศวามากดออดเรียกหน้ารั้วบ้านนั้น นายสายสมิงและนายแสบอยู่ที่สนามหน้าบ้าน วิศวายกมือไหว้ทักทายแจ่มใสกิริยานอบน้อม แต่ก็ไม่ช่วยให้น้ำเสียงที่ถามมาลดความดุดันลงได้ เห็นแววตาขึงๆนั้นแล้วก็ยอมรับว่าใจแป้ว ดูเถอะประตูบ้านก็ยังไม่เปิดให้เขาเข้าไป นายสายสมิงปั้นหน้าให้ดุดันกว่าเดิมก่อนจะเห็นรุ้งไหมเดินตัวปลิวออกมา สีหน้ายิ้มย่องผ่องใสจนนายสายสมิงชะงักค้าง นายแสบหัวเราะฮึๆ

นางลำดวนโกรธจัดเมื่อมาเห็นใยบัวนอนเฝ้าวันเผด็จ แถมยังบังอาจเรียกนางว่า “ป้า” นางลืมตัวลืมกลัววันเผด็จด่าว่าใยบัวเสียงแหวๆ จนวันเผด็จต้องตวาดลั่น นางไม่โกรธวันเผด็จแต่โกรธใยบัว นางสนองความโกรธด้วยการแอบโทรไปด่ารุ้งไหมอีกคน รุ้งไหมร้อมรุ่มไปทั้งกายทั้งคำด่าของนางลำดวนและการได้รับรู้ว่าใยบัวไปนอนเฝ้าวันเผด็จจริงอย่างที่สงสัย นางดวงดาวต้องปลอบโยนและให้สติว่าที่วันเผด็จต้องเข้าไปนอนโรงพยาบาลเพราะรุ้งไหม ส่วนวันเผด็จพอรู้จากใยบัวว่าโดนฟ้องถึงรุ้งไหม วันเผด็จก็จัดการ”อัด”ใส่นางลำดวนชนิดที่เรียกว่าเหมือนประกาศิต หากนางไม่ยอมทำตามนางอาจจะเดือดร้อน ซึ่งแม้แต่นายวงศ์ก็ขวางไม่ได้

จีระนันท์รับไม่ได้ที่ใยบัวแสดงว่า”เหนือ”กว่า หล่อนไม่ยอมให้ใครมาทำให้หล่อนต้องรู้สึกแพ้หรือเสียหน้า นางลำดวนได้ทีจึงเติมเชื้อให้จีระนันท์เกลียดใยบัวยิ่งขึ้นรวมถึงรุ้งไหม จีระนันท์รู้ว่าหล่อนข่มรุ้งไหมไม่ลง ผู้หญิงคนนั้นดูเพอร์เฟกไปหมด หล่อนยอมรับอย่างขมขื่นตามประสาคนที่ไม่อยากให้ใครได้ดีกว่าตัวเองนั่นเอง สาวอื่นๆ ไม่เท่าไหร่แต่กับสองพี่น้อง รุ้งไหมและใยบัว หล่อนยอมไม่ได้

ใยบัวถึงกับอึ้งเมื่อรู้ว่าวิศวาคบกับรุ้งไหม วันเผด็จหน้าเสียเมื่อนึกรู้ว่าผู้หญิงที่วิศวามาเล่าให้ฟังคือใคร ใยบัวสงสารวันเผด็จเพราะรู้ว่าใจเขาคิดอย่างไรแม้ใจตัวเองจะเจ็บแปลบ วิศวาเองก็สังเกตเห็นอะไรบางอย่างที่แปลกๆ แต่ทั้งใยบัวและวันเผด็จเฉไฉไปเสีย สิ่งที่ทำให้ทั้งใยบัวและวันเผด็จกังวลมากกว่าคือ รุ้งไหมรู้ไหมว่าวิศวาเป็นญาติกับวันเผด็จ ใยบัวเตือนวิศวาว่าหากเขาไม่อยากจะเลิกคบกันตอนนี้ ก็อย่าเพิ่งบอกรุ้งไหมว่าเขาเป็นใคร วิศวายืนยันว่าเขาจะไม่ให้เธอรู้ ความสัมพันธ์ของเขากับรุ้งไหมเพิ่งเริ่มต้น เขาจะไม่ยอมให้เรื่องเป็นอริกันของญาติมาทำลายความสัมพันธ์ของเขาไปได้

อุบลวรรณบอกไม่ถูกว่ารู้สึกอย่างไรหลังวางหูจากการโทรหาวิศวา “ผมมีแฟนแล้ว ผมไม่อยากให้คุณโทรมาอีก” หล่อนโกรธ อุบลวรรณตัดสินใจทันที หล่อนผิดหวังจากชายที่เลือกแต่งงานด้วย จักรามีตำแหน่งหน้าที่การงาน มีการศึกษาดี ปากหวาน พูดเพราะ เขาเป็นที่หมายปองของสาวๆ หล่อนทะนงว่าเอาชนะหญิงอื่นมาได้ แต่ไม่ทันไรหล่อนก็ได้พบว่าเขาไม่ได้งดงามอย่างที่เห็น เขาติดเที่ยว ติดผู้หญิง และติดพนันบอล ที่สำคัญเขาอารมณ์ร้ายถึงขั้นลงไม้ลงมือกับหล่อน จักรามักจะพูดจาเยาะเย้ยว่า พอแต่งงานแล้วหล่อนก็ไม่มีน้ำยา เขารู้จักหล่อนน้อยเกินไปแล้ว... หล่อนจะไม่ยอมแพ้ เมื่อเขายังสำราญตามแบบเขาได้ หล่อนก็จะทำบ้าง หล่อนต้องคว้าวิศวามาให้ได้เพื่อจะเอาชนะสามีตัวเอง

รุ้งไหมยังไม่รู้เรื่อง เพราะนามสกุลของวิศวากับวันเผด็จไม่เหมือนกัน วิศวามีนัดกับเธอทุกวันหลังเลิกงาน สร้างความสัมพันธ์อย่างดี เขาเชื่อที่วันเผด็จบอก “หากแน่ใจและคิดจริงจัง อย่าเพิ่งเปิดตัว” เขารักรุ้งไหม ไม่มีอุบลวรรณแล้ว หล่อนหายวับไปแล้ว แต่ใยบัวเครียด หากนายวงศ์และนายสายสมิงรู้จะเกิดอะไรขึ้น วันเผด็จเองก็มองเห็นความชุลมุน แน่นอนจะต้องรุนแรง รุ้งไหมจะเจอเรื่องยุ่งยากกับความรักที่มี เขานึกหมั่นไส้แกมแค้น เขารักรุ้งไหมความรู้สึกที่ทำเอาเขาตกใจในตอนแรก และนึกโกรธตัวเองว่าไปรักนางแม่มดร้ายกาจแบบนั้นได้อย่างไร

ใยบัวขอร้องวันเผด็จ หากคิดจะแก้แค้นรุ้งไหมด้วยการทำให้นายสายสมิงรู้ว่าวิศวาเป็นหลานนายวงศ์ก็ขอให้เห็นแก่วิศวา แต่วันเผด็จไม่ร่วมมือ ใยบัวโกรธจนโพล่งถามออกมาว่า “ที่วันเผด็จไม่อยากให้รุ้งไหมรักใคร เป็นเพราะเขารักรุ้งไหมเสียเองใช่ไหม” วันเผด็จนั่งตัวแข็งทื่อ ก่อนความตกใจจะแปรเป็นความโกรธผสมอาย เขาเอะอะกราดเกรี้ยวใส่ใยบัว กระโจนใส่แล้วเสียหลักล้มเหนี่ยวเอาใยบัวล้มมาปะทะตัว วันเผด็จโกรธจนลืมตัวจูบใยบัวรุนแรง...รุกราน ใยบัวตั้งสติได้ผลุนผลันลุกเดินหนีไปขึ้นรถขับออกไปทันที วันเผด็จรู้สึกตัวนึกด่าตัวเองพร้อมเอามือลูบริมฝีปาก รสจุมพิตนั้นยังติดอยู่...ใยบัวอ่อนหวานและหอมเย้ายวนใจขนาดนี้ทีเดียวหรือ ที่แน่ๆ เขารู้สึกเหมือนเธอตอบรับการจุมพิตของเขาด้วยดี

การมาปรากฏตัวแล้วถามหาวิศวาของอุบลวรรณ แพร่กระจายไปถึงออฟฟิศใหญ่ที่กรุงเทพฯ ไปถึงสามีของหล่อน จักราคำรามกับตัวเอง จะได้เห็นกัน เขาถามไถ่ถึงชายที่อุบลวรรณไปหาจนรู้ชื่อและตำแหน่งงาน

งานใหญ่สมใจปรารถนา ใยบัวเตรียมอ่างแก้วไว้ใบหนึ่งขลิบขอบอ่างด้วยทองคำ เธอว่าอ่างทองคำแท้ๆแพงเกินไป นายแสบยิ้มสมใจ แต่ใยบัวหงุดหงิดเล็กๆ เพราะกลัวจะมีคนมาอยู่สองคน คือนายวงศ์และวันเผด็จ ส่วนรุ้งไหมรอการมาของวิศวา ทำเอานายสายสมิงตาขุ่นเขียว และเมื่อวิศวามาถึงนายแสบต้อนรับเขาด้วยดี แต่นายสายสมิงยังคงวางท่าทำปั้นปึ่งไม่พอใจเข้าใส่ แล้ววันเผด็จก็เดินเข้ามาอย่างสง่างามเหมือนไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรเลย ใยบัวปราดไปประกบพ่อเอาไว้ วันเผด็จเห็นวิศวาแล้วอยากจะหัวเราะออกมาดังๆ เพราะวิศวาทำท่าเหมือนหาทางไปไม่ถูก นายสายสมิงตาลุกวาว ขณะที่นายแสบสงสัยท่าทีใยบัว เพราะเหมือนไม่ยินดีกับการมาของเพื่อนหนุ่ม เจ้าหนูบัวแปลกไป มีอะไรแอบซ่อนอยู่หรือ

งานดำเนินไปอย่างชื่นมื่น วันเผด็จนั่งดื่มมองญาติตัวเองที่รุ้งไหมเคียงข้างไม่ห่าง วิศวามาเพื่อจะเอารุ้งไหมไปจากเขา วันเผด็จสะบัดหัวเตือนตัวเองว่าถึงไม่มีวิศวารุ้งไหมก็ไม่เคยสนใจเขาอยู่แล้ว วันนี้เขาอยู่ร่วมงานพอแล้วเขาควรไปจากที่นี่ไปนั่งดื่มฉลองให้หัวใจเจ็บร้าวดีกว่า เขาเลยออกจากงานไปโดยไม่ได้ร่ำลาใคร

วิศวาตกใจมากเมื่ออุบลวรรณโทรมาบอกว่ามาที่เมืองนี้แล้ว รุ้งไหมถามจนแน่ใจว่าเขาต้องการจบจริงๆ เธอจึงอาสาจัดการเอง แม้จะหวาดๆ เพราะท่าทางอันเด็ดเดี่ยวของรุ้งไหม แต่วิศวาไม่ปฏิเสธเขาควรแสดงความบริสุทธิ์ใจ และสิ่งที่รุ้งไหมทำคือโทรบอกอุบลวรรณว่าเธอคือคนที่กำลังจะแต่งงานกับวิศวา อุบลวรรณมีสามีแล้วอย่ามาทำให้วิศวาเดือดร้อน เพราะเธอจะไม่ยอมให้วิศวาต้องเสียหาย

จีระนันท์รีบขับรถออกจากบ้านเมื่อเพื่อนโทรมาบอกว่าเห็นวันเผด็จนั่งดื่มจนเมาอยู่ที่ห้องอาหารใน โรงแรมแห่งหนึ่ง ขณะเดียวกันวันเผด็จซึ่งดื่มจนเมาเพื่อกลบความปวดร้าวใจ เขาอยากทำลายความรักของรุ้งไหมกับวิศวาให้พังพินาศแต่ใจเขาไม่แกร่งพอเขาไม่อยากทำร้ายรุ้งไหม ไม่อยากทำร้ายวิศวา

จีระนันท์ถลาเข้าประคองวันเผด็จเมื่อบริกรกำลังจะพาขึ้นไปนอนบนห้องพัก วันเผด็จขืนตัวไม่ให้หล่อนจับแถมขับไล่ พร้อมบอกเบอร์ให้บริกรโทรตามให้คนมารับกลับบ้านเพราะกลัวโดนปล้ำ โดยที่จีระ นันท์ไม่รู้ว่าเป็นเบอร์ใยบัว คำก้าวร้าวของวันเผด็จทำให้จีระนันท์หน้าร้อนผ่าวแต่ด้วยอยากเอาชนะหล่อนจึงไม่ยอมไปไหน เดี๋ยวทางบ้านเขาคงมารับ หล่อนจะฟ้องนางลำดวน บางทีจะตามไปดูแลเขาต่อที่บ้าน

เมื่อใยบัวมาถึงจีระนันท์ก็เลือดขึ้นหน้า ปะทะคารมกับใยบัวทันที วันเผด็จฟ้องใยบัวว่าหล่อนมานั่งตื๊อแล้วจะพาขึ้นห้องไปปล้ำท่าเดียว จีระนันท์ทำท่าจะกลับแต่จริงๆ ยังแอบอยู่ดูพฤติกรรมของวันเผด็จและใยบัว และสิ่งที่เห็นทำให้หล่อนรายงานด่วนไปหานางลำดวน

ใยบัวพยายามจะพาวันเผด็จกลับบ้าน แต่เขาไม่ไปกลับขอให้ใยบัวพาเขาไปส่งบนห้องที่เปิดไว้ วันเผด็จดื้อรั้นจนใยบัวต้องยอม แต่มีข้อแม้ว่าจะพาขึ้นไปส่งให้นอนแล้วเธอจะกลับเลย ใยบัวไม่ทันคิดว่าจะมีปัญหา เธอรู้แค่ว่าสภาพของวันเผด็จแย่มาก เธอจึงให้พนักงานโรงแรมช่วยพาเขาขึ้นไปส่งบนห้อง

จีระนันท์ใส่ร้ายใยบัวอย่างไม่กระดากปาก โดยนำเอาสิ่งที่หล่อนคิดจะรวบหัวรวบหางวันเผด็จให้เสร็จสิ้นในวันนี้มาใส่ให้ใยบัว หารู้ไม่ว่างานนี้หล่อนพลาดอย่างแรง เพราะเท่ากับเปิดช่องให้วันเผด็จกับใยบัวเหมือนถลำลึกไปด้วยกัน แถมด้วยนางลำดวนมาช่วยกระพือเข้าไปอีกคน ยิ่งทำให้กลายเป็นเรื่องใหญ่ขึ้นมาจนได้

นายสายสมิงอ้าปากค้างเพราะตั้งตัวไม่ทัน เมื่อนางลำดวนโทรมาส่งเสียงแหวๆ ฟ้องว่าใยบัวลากวันเผด็จเข้าโรงแรม นายสายสมิงร้อนผ่าวไปทั้งตัว และเมื่อนางดวงดาวที่เอือมระอากับการกระทำของนางลำดวนเอ่ยปากเหมือนไม่รู้ร้อนรู้หนาวว่า ถ้าเป็นเรื่องจริงก็จับให้วันเผด็จและใยบัวแต่งงานกันเสีย นายสายสมิงถึงกับร้องออกมาสนั่นบ้าน แล้วรีบพากันไปโรงแรมนั้นด้วยไฟรุมร้อนในหัวใจ ผู้ช่วยผู้จัดการพยายามวิ่งมาระงับเหตุ พนักงานหนุ่มที่ช่วยใยบัวพาวันเผด็จขึ้นห้องชี้แจงว่าวันเผด็จพักอยู่คนเดียวไม่มีใคร ก็ไม่มีใครฟัง และเมื่อเปิดประตูห้องเข้าไปนายสายสมิงก็ยิ้มได้เมื่อไม่มีใยบัวอยู่ในห้องนั้นนอกจากวันเผด็จที่นอนแผ่หลากรนเบาๆ นายสายสมิงถึงกับจะตบนางลำดวนจนนางดวงดาวต้องรั้งไว้ ส่วนนางลำดวนที่ผิดหวังอย่างแรงพาลยุนายวงศ์ให้ทำร้ายนายสายสมิง นางดวงดาวตำหนินางลำดวนและยื่นคำขาดขอให้จบ กันแค่นี้แล้วจะไม่เอาเรื่อง นายวงศ์มีใจกับนางดวงดาวมาก่อนก็รีบรับคำอย่างอ่อนหวานจนนางลำดวนแทบเต้น

วันเผด็จตื่นมารับรู้เรื่องอย่างมึนๆ ว่าเขาถูกใยบัวพาขึ้นห้องเพื่อ “เชือด” เขาร้องลั่นพุ่งสายตาไปที่นางลำดวนอย่างดุร้ายบังคับให้นางขอโทษนายสายสมิงและนางดวงดาว แต่นางลำดวนกลับประจานใยบัวให้เสียหายมากขึ้น นายสายสมิงกระโจนเข้าบีบคอนางลำดวน ทั้งบีบทั้งเขย่าจนนางลำดวนร้องไม่ออก นายวงศ์ต้องเข้ามาต่อยนายสายสมิงจนคลายมือออก มวยรุ่นแก่ก็เลยพัลวันกันนัวเนีย

วันเผด็จประกาศว่าเขาจะขอใยบัวแต่งงาน ใยบัวปฏิเสธลั่นแต่นายสายสมิงกลับเห็นดีแถมยื่นคำขาดให้นายวงศ์มาสู่ขอใยบัวภายในวันนั้น ก่อนพระอาทิตย์ตกดิน วันเผด็จรับคำพร้อมบอกใยบัวว่าเขาจะไม่ล่วงเกินเธอหลังจากแต่งงาน เขาแต่งงานเพื่อป้องกันเกียรติยศของเธอเท่านั้น

กระหึ่มไปทั้งบ้านไร่ นางดวงดาวต้องตระเตรียมที่ทางบนเรือนอย่างเร่งด่วน เพื่อรองรับพวกที่จะมาสู่ขอใยบัว นายแสบมากำกับสั่งการด้วยตัวเอง เพราะถือเป็นข่าวมงคล ใยบัวคิดว่ารุ้งไหมจะไม่เห็นด้วยและต้องคัดค้านแน่ แต่รุ้งไหมกับร่วมมือด้วยทั้งยังช่วยนางดวงดาวจับใยบัวแต่งตัวให้”งาม” หน้าใยบัวงอง้ำ เมื่อต้องนุ่งผ้าซิ่นไหมผืนงามกับเสื้อผ้าไหม ต้องแต่งหน้าทาปาก เกล้าผมเรียบง่ายแต่สวยเก๋จนแทบจำไม่ได้ ใยบัวประกาศต่อหน้ารุ้งไหมและนางดวงดาวว่า ยอมแต่งแต่จะไม่ยอมให้วันเผด็จแตะต้องตัวเธอเด็ดขาด เขาไม่ได้รักเธอ ใยบัวรู้

จีระนันท์เสียหน้าอย่างแรงเพราะเคยประกาศกับเพื่อนฝูงว่าหล่อนเป็นแฟนวันเผด็จ หล่อนจะต้องทำลายพิธีนั้น หล่อนเชื่อนางลำดวนว่าวันเผด็จถูกบีบบังคับ แล้วจีระนันท์ก็ไปปรากฏตัวในงานพร้อมประกาศชัดว่าหล่อนมาทวงเอาวันเผด็จคืน เพราะหล่อนเป็นเมียวันเผด็จ นายสายสมิงสั่งให้คนของตนลากจีระนันท์ออกไป ส่วนวันเผด็จลุกขึ้นกล่าววาจาที่ทำให้จีระนันท์ร้องกรี๊ดโหยหวนก่อนถูกชายฉกรรจ์สองคนหิ้วปีกออกไปจากที่นั่นว่า น้ำหน้าอย่างหล่อนไม่มีวันที่เขาจะเอามาทำเมีย

คุณศรีวรรณร้อนใจเมื่อรู้ว่า อุบลวรรณกำลังจะทำร้ายลูกชายเธอ ผู้หญิงมีสามีแล้วคนนั้นไปยังเมืองที่วิศวาเพิ่งจะย้ายไปอยู่ได้ไม่กี่เดือน วิศวาทำให้แม่คลายใจด้วยการบอกว่าเขาได้เจอคนที่ใช่ และจะแต่งงานด้วยแล้ว เขาแยกแยะได้แล้วว่า”หลง”กับ”รัก”เป็นอย่างไร เขากำลังมีความรักและมีความสุขมาก แต่คุณศรีวรรณต้องให้ความร่วมมือกับเขาในการที่ยังเปิดเผยตัวไม่ได้ว่าคุณศรีวรรณเป็นน้องนายวงศ์ และเมื่อได้พบกันคุณศรีวรรณประทับใจในตัวรุ้งไหม นางยอมรับว่าลูกชายเธอเลือกได้ดี รุ้งไหมเองก็โล่งใจเมื่อพบว่าคุณศรีวรรณอ่อนโยนแจ่มใส พูดจาดี ตอนนี้ก็เหลือแต่เรื่องพ่อตากับลูกเขยที่ยังเข้ากันไม่ได้ดี

จักรามาคุกคามถามถึงเมียกับวิศวาถึงที่ทำงาน เสียงของจักราได้ยินไปทั่วทุกคนในห้อง แต่วิศวาอยู่ในความสงบเขามีพยานว่าเขาไม่ได้เจออุบลวรรณแน่นอน และเมื่อจักราขู่ว่าจะเอาเขาออกจากงานวิศวาก็พร้อมที่จะเจอกันในศาลแรงงาน จักราโกรธจัดเมื่อกลับไปเจออุบลวรรณในที่ทำงานที่กรุงเทพฯ เขาจึงลงมือทำร้ายอุบลวรรณพร้อมกล่าวอาฆาตไปยังวิศวา โดยไม่สนใจว่ามีคนอื่นได้เห็นพฤติกรรมที่เขากระทำแม้แต่น้อย

นางลำดวนมีวิธีการจะรับสะใภ้ใหม่แล้ว นางชวนจีระนันท์ไปอยู่ที่บ้าน และในวันแต่งนางก็คิดแผนข่มขวัญใยบัวด้วยการที่นางและจีระนันท์จะแต่งตะเบงมานรำดาบคู่นำขบวนขันหมาก

เสี่ยจีระศักดิ์มองเพื่อนลูกสาวตามันเยิ้ม และยิ่งเมื่อจีระนันท์บอกว่าอุบลวรรณเพิ่งหย่าจากสามีที่เห็นเมียเป็นกระสอบทรายเสี่ยก็ยิ่งสงสารและสนใจ และพอใจที่ลูกสาวชวนอุบลวรรณพักอยู่ที่บ้าน

วันนี้เป็นวันแต่งงาน ใยบัวสับสนงุนงง วิศวามาช่วยงานแต่เช้า รุ้งไหมถามหาแม่ของเขา เธอยังไม่ได้เฉลียวใจอะไรเลย ขบวนขันหมากมาตั้งแถวรอ รุ้งไหมเขม้นมองเห็นนางลำดวนและจีระนันท์ในชุดตะเบงมานรำเฉิบๆ รำดาบ...ขบวนขันหมากมีดาบได้อย่างไรกัน...ของมีคม

วันเผด็จเลือดขึ้นหน้า มองสลับกันไปมาระหว่างสองหญิงต่างวัย ก่อนจะแค่นยิ้มเย็นจนนางลำดวนเสียวสันหลัง ก่อนเอ่ยคำประจานสังขารที่ทำเอาสองหญิงอายแทบแทรกแผ่นดินหนี

รุ้งไหมเดินไปรับนายวงศ์แล้วต้องงุนงงเมื่อเห็นคุณศรีวรรณ แล้วความจริงที่ทำให้รุ้งไหมรู้สึกเหมือนโดนของแข็งตีเข้าแสกหน้าเมื่อคุณศรีวรรณแนะนำว่านายวงศ์เป็นพี่ชายของนาง แล้ววิศวาก็เอ่ยชัดเจนว่าเขาเป็นหลานแท้ๆ ของนายวงศ์

นายสายสมิงเพิ่งรู้ตอนที่นางดวงดาวกระซิบบอกถึงสายเลือดของว่าที่เขยใหญ่ นายสายสมิงถึงกับหนวดกระดิก แต่คุณศรีวรรณทำไม่รู้ไม่ชี้เอ่ยปากทาบทามจองรุ้งไหมให้ลูกชาย นางดวงดาวต้องคอยสะกิดเตือนสติสามีไว้ เพราะกำลังอยู่ในงานมงคลของใยบัว

วิศวาตามทันรุ้งไหม เขาคว้าแขนเธอไว้ก็ได้เจออาการสะบัดออก เขาจึงกอดเธอไว้พร้อมกระซิบบอกว่าเขารักเธอและจะไม่ยอมเสียเธอไปเพราะการไม่ถูกกันของผู้ใหญทั้งสอง อุบลวรรณแทบกรี๊ดเมื่อมองเห็นภาพนั้นเต็มตา

มีการส่งตัวที่นี่เพราะนายสายสมิงไม่อยากเหยียบเรือนคู่ปรับ ผู้ใหญ่ส่งตัวเสร็จก็ปล่อยให้บ่าวสาวอยูกันตามลำพัง ทั้งคู่ช่วยกันแกะด้ายที่ข้อมือ และเพราะใกล้กันมากจนเขาได้กลิ่นหอมของเนื้อสาวจากกายเธอที่เขามองข้ามไป ใยบัวทวงสัญญาที่วันเผด็จให้ไว้ว่าจะไม่ล่วงเกินเธอ วันเผด็จจำใจปล่อยใยบัวอย่างอาวรณ์ ใยบัวบอกตัวเองว่าจะไม่ให้วันเผด็จประชิดติดพันแนบเนื้อได้อีกแล้ว เพราะใจเธอก็สั่นไหวเพราะความรักที่แอบซ่อนเอาไว้

จีระนันท์ อุบลวรรณ และนางลำดวน เหมือนผนึกกำลังกันเพื่อจะฟาดฟันเธอ ดี...รุ้งไหมสีหน้าเหี้ยมเพราะกำลังโกรธที่วิศวาโกหกเธอ เขาเป็นฝ่ายศัตรู อุบลวรรณเห็นท่าทางหน้าตานั้นแล้วก็”หนาว”ในใจเหมือนกัน แล้วทั้งจีระนันท์และนางลำดวนก็ต้องสั่นเทิ้มไปทั้งตัวเมื่อรุ้งไหมทั้งประนามทั้งแฉไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่จีระนันท์อยากได้วันเผด็จจนไร้ยางอาย และการแต่งชุดตะเบงมานรำดาบในงานมงคลที่รุ้งไหมว่าเป็นการกระทำที่ไม่รู้กาละเทสะของคนไม่มีสมอง รวมทั้งปมที่นางลำดวนกว่าจะได้นายวงศ์มาครองนั้นต้องรอนานเกือบจะขึ้นคาน แถมที่นายวงศ์คว้านางก็เพราะผิดหวังจากนางดวงดาวแล้วนั่นเอง

คุณศรีวรรณก้าวออกมาก่อนท