ชีวิต
เรื่องย่อ : สื่อสิเน่หา (2540/1997) เรื่องราวความรักและความผูกพันในครอบครัวของวดี นักประพันธ์ชื่อดังที่มีบุตรชายสองคนคือ ธรรม์ และ ธูป โดยหลังการจากไปของ ธรรม์ บุตรชายคนโตที่เป็นดาราภาพยนตร์ วดีผู้เป็นมารดาได้ตกอยู่ในความโศกเศร้า ทำให้อาจารย์นุชนารถผู้เป็นเพื่อนสนิทตัดสินใจพานิ้มหรือ นิพพิทา บุตรสาวคนสวยไปเยี่ยมวดี จากความรักสัตว์และชอบดูแลเหล่าสัตว์เลี้ยงทำให้นิ้มนั้นเข้ากับสุนัขที่เคยเป็นที่รักของธรรม์ในบ้านของวดีได้อย่างรวดเร็ว ซึ่งจากจิตใจที่ใสซื่อบริสุทธิ์ทำให้นิ้มสามารถสื่อและพุดคุยกับธรรม์ที่อยู่อีกภพหนึ่งได้จนเกิดเป็นความผูกพันและเรื่องราวมากมาย
แผ่นดินของเรา (2539/1996) แผ่นดินของเรา เป็นเรื่องราวที่เริ่มขึ้นในบ้านจิระเวสน์ พระวรนาตประณต (ผิน) พ่อนางเอก พาครอบครัว คือ เพทาย ภรรยาใหม่ ภัคคินี ลูกสาวของภรรยาใหม่กับตน และลูกสาวสองคน คือ อัจฉรา กับ สายสวรรค์ ที่เกิดกับรำเพย ภรรยาเก่าผู้ล่วงลับ ไปเยี่ยมธำรง เพื่อนเก่าที่หนีไปทำสวนมะพร้าวที่ทุ่งวัวแล่นเพราะต้องการตัดใจจากท่านหญิงที่เคยรัก อุบัติเหตุที่เกิดกับธำรงทำให้เขาต้องมารักษาตัวที่ คฤหาสน์จิระเวสน์ที่กรุงเทพ ฯ ระหว่างรักษาตัวได้เกิดความผูกพันทางใจกับภัคคินี เขาคิดว่าไม่มีหวังและต้องการกลับทุ่งวัวแล่น แต่แล้วเมื่อภัคคินีแสดงอย่างเปิดเผยว่าไม่รังเกียจ ทั้งคู่จึงตกลงแต่งงานกันก่อนกลับไปทุ่งวัวแล่น ครอบครัวของพระวรนาตเดินทางไปพักผ่อนกับลูกสาวและลูกเขยที่ทุ่งวัวแล่น ภัคคินีได้พบกับนเรนทร์ คู่หมั้นของอัจฉราที่เพิ่งกลับจากฝรั่งเศส เค้าลางบางอย่างเริ่มก่อตัวระหว่างความสัมพันธ์ของพี่สาวกับคู่หมั้น ภัคคินีเดินทางขึ้นมารักษาตัวที่กรุงเทพ ฯ เพราะป่วยกระเสาะกระแสะมานานหลังโดนงูกะปะกัดและนเรนทร์ช่วยไว้ เธอได้รับรู้ว่าพี่สาวกำลังจะแต่งงานกับนเรนทร์ นเรนทร์สารภาพความในใจกับภัคคินีในวันงานขึ้นบ้านใหม่ของหม่อมอ่อน และได้รู้ว่าอีกฝ่ายหนึ่งก็คิดเหมือนกัน งานแต่งงานที่เตรียมกันแทบล้มประดาตายก็จบสิ้นลงในคืนวันสุกดิบนั่นเอง เนื่องจากเจ้าบ่าวกับน้องเจ้าสาวหนีตามกันไป สร้างความเจ็บช้ำให้กับทุกคน อัจฉราตัดสินใจไปอยู่ทุ่งวัวแล่นกับธำรงเนื่องจากเธอมีเลือดเนื้อเชื้อไขของชายคนรักในท้อง หลายปีผ่านไป สุดา เพื่อนเก่าของนเรนทร์ และสามีของเธอไปพบกับนเรนทร์ในสภาพที่น่าสมเพช ใช้ชีวิตไปวัน ๆ มีภรรยาอีกหลายคน ทั้ง ๆ ที่ยังอยู่กับภัคคินี สุดาได้เจอกับภัคคินีเพราะไฟไหม้ตลาดปากน้ำโพเช่นกัน คุณหญิงวินิจนฤปกรณ์ แม่ของนเรนทร์ไปเยี่ยมเพทาย แม่ของภัคคินีที่กำลังเจ็บหนักด้วยโรคหัวใจ เธอขอร้องให้ธำรงไปพาภัคคินีกลับมาเยี่ยมแม่ เผื่อว่าเพทายจะมีหวังรอดชีวิต ธำรง ตามหาภัคคินีจนเจอ และพบว่าเธอใช้ชีวิตตกต่ำอย่างที่สุดด้วยการขายร่างกายแลกกับเงินเพื่อรักษา อาการของนเรนทร์ ธำรงยังไม่ทันพาภัคคินีกลับไป เพทายก็เสียชีวิตเสียก่อน พระวรนาตตัดสินใจขายจิระเวสน์ให้หม่อมอ่อนแล้วพาสายสวรรค์ไปอยู่พะเยา แล้ววันหนึ่งภัคคินีก็ซมซานกลับมาที่ทุ่งวัวแล่น ตามที่ธำรงเคยบอกว่า กลับมาหาฉันถ้าเขาไม่ต้องการเธออีกต่อไป เธอจบชีวิตที่นี่โดยได้ปรับความเข้าใจกับอัจฉราเป็นครั้งสุดท้าย อัจฉรา ตัดสินใจแต่งงานกับธำรงแต่ในวันแต่งงานก็เกิดเรื่องขึ้น (เข้าใจว่าอัจฉราโรคหัวใจกำเริบกระทันหัน) ธำรงเลี้ยงดูอรินทร์ ลูกชายของนเรนทร์กับอัจฉรา มาจนโต และสุดท้ายได้ไปประมูลจิระเวสน์มาไว้จนสำเร็จ ในวันประมูลเขาได้พบกับนเรนทร์ผู้เป็นชายที่ดูแก่กว่าวัยและใกล้ถึงมรณกาล เพราะความยากจนและโรค ทั้งคู่ปรับความเข้าใจกัน ธำรงนั่งดูภาพภัคคินีอยู่ในจิระเวสน์และจากไปอย่างสงบ
เรื่องย่อ : เรือมนุษย์ (2538/1995) สัตว์โลกที่เรียกว่า “คน” นี้ มีชีวิตที่เปี่ยมด้วยรสชาติเปรี้ยวหวานมันเค็มคล้ายกัน มิว่าเขาหรือเธอผู้นั้นจะอยู่ในฐานะใด ร่ำรวยหรือยากจนเพียงไหน ต่างก็หนีไม่พ้น “ได้” และ “เสีย” ด้วยกันทั้งสิ้น
เรื่องย่อ : ร่มฉัตร (2538/1995) เป็นเรื่องราวที่จะกล่าวถึงในยุคสมัยของแม้นวาด หญิงสาวที่ถูกส่งเข้ามาในวังตั้งแต่ยังเป็นเด็กตามคำสั่งเสียของแม่ วาด เป็นเด็กสาวที่หัวอ่อนและมีความขยันเป็นอย่างมาก ด้วยเหตุนี้เธอจึงเป็นที่โปรดปรานต่อเสด็จและคุณหยดเป็นอย่างมากเลยทีเดียว ซึ่งการใช้ชีวิตในวังของวาดมีเพื่อนสนิทชื่อ กลิ่น ที่เป็นหลานสาวของคุณหยด กลิ่นไม่ถูกกับอุษา ซึ่งเป็นลูกของขุนนางระดับสูงในวัง จึงพาลทำให้อุษาไม่ชอบวาดขึ้นมาอีกคน ในขณะที่พี่ชายของอุษาชื่ออรรถ กลับมาเมืองไทยหลังจากไปเรียนที่เมืองนอก เขาเห็นวาดในงานวัดก็รู้สึกชอบพอเป็นอย่างมาก ประกอบกับได้มาเจอวาดในวังซึ่งเธอต้องมาจัดดอกไม้ อรรถจึงพยายามสานสัมพันธ์และขอวาดแต่งงาน ด้วยการให้ผู้ใหญ่ไปสู่ขออย่างเป็นทางการทั้งสองจึงได้แต่งงานด้วยกัน และย้ายมาอยู่นอกวัง ซึ่งแม้ว่าวาดไม่คุ้นชินกับวิถีชีวิตนอกวัง แต่เธอก็ต้องพยายามปรับตัวให้ได้ ทั้งชีวิตของวาดมีทั้งความรุ่งเรืองและอุปสรรคปัญหามากมาย แต่เธอก็ไม่เคยหวั่นไหวหรือตื่นตระหนกกับมันสักเท่าใดนัก เพราะสิ่งที่สามารถยึดเหนี่ยวจิตใจของวาดให้ร่มเย็นได้ตลอด นั่นก็คือ”ร่มฉัตร”ที่เทิดทูนไว้เหนือหัว แม่วาดดำเนินชีวิตผ่านการเปลี่ยนแปลงการปกครองจนกระทั่งในปัจจุบันที่เธอมียศเป็นถึงท่านผู้หญิง แต่ก็ไม่เคยหยิ่งทะนงในเกียรติยศของตนเอง ยังคงใช้ชีวิตที่เรียบง่ายและเป็นที่รักของผู้คนมากมายเพราะเธอมีร่มฉัตรที่ทำให้รมเย็นเป็นสุข จนกระทั่งได้เสียชีวิตลง