2545

เรื่องย่อ : รอยไถ (2545/2002) ลือเป็นหนุ่มรูปงามในย่านทุ่งสองห้อง เขาเป็นคนอารมณ์ดี รักสนุก และมีใจนักเลงเต็มตัว เมื่อได้มาพบกับบัวเผื่อน สาวงามในย่านนั้น ซึ่งเป็นลูกสาวคนโตของนางบัว ลือก็หลงรักจนสุดหัวใจ ในขณะที่บัวเผื่อนนั้น เดิมมีหนุ่มเศรษฐีซึ่งเป็นเจ้าของที่ดินจำนวนมาก และยังมีกิจการค้าขายอยู่ที่บางกอกชื่อ อ่อน มาชาอบพออยู่ก่อน แต่เมื่อได้พบกับลือ ซึ่งรูปงามคารมดีและมีความเป็นลูกผู้ชายเต็มตัว บัวเผื่อนจึงตกลงปลงใจมาเป็นเมียของลือ โดยที่นางบัวก็ไม่ค่อยชอบใจนัก เพราะอยากได้ลูกเขยเศรษฐีอย่างอ่อนมากกว่า เมื่อได้บัวเผื่อนมาเป็นเมียแล้ว ลือก็ทิ้งความเป็นนักเลงไปจนหมด ยอมหันมาจับคันไถทำนาและกลายเป็นคนรักเมียหลงเมียมาก ครั้งหนึ่งลือตัดสินใจขายควาย 2 คู่ ของตนเพื่อจะนำเงินมาค้าขาย แต่แล้วก็กลับนำเงินไปทิ้งเสียกับการเล่นโปและเลี้ยงเหล้าเพื่อนฝูงจนหมด ทำให้ลือและบัวเผื่อนรวมทั้งอ้ายแดงลูกอ่อนของทั้งคู่ที่มีอายุไม่ถึงขวบ ต้องยากจนอยู่อย่างลำบากแร้นแค้นทำให้ลือละอายใจมาก บัวเผื่อนเองก็ตัดพ้อต่อว่าเขาหนำซ้ำนางบัวแม่ยายของลือเองก็ยังด่าว่ากระทบ กระเทียบอยู่เนือง ๆ ลือจึงได้แต่สงบปากสงบคำกลายเป็นคนกลัวเมียและเป็นลูกไล่ของแม่ยายไปโดยไม่ เหลือลายนักเลงเก่าให้เห็นเลย บัวเผื่อนมีน้องสาวชื่อบัวผันที่เพิ่งเริ่มสาว และน้องชายสุดท้องชื่อ บัวลอย ซึ่งกำลังจะแตกเนื้อหนุ่ม บัวผันสงสารพี่สาวที่อยู่อย่างไม่สบายนัก จึงมักหาเวลาว่างมาช่วยเลี้ยงอ้ายแดงอยู่เสมอ บัวผันเป็นเด็กสาวใจกล้าปากคม จึงมักจะปะทะคารมกับลือ ซึ่งชอบกระเซ้าเย้าแหย่อยู่บ่อย ๆ ส่วนบัวลอยนั้น เนื่องจากกำลังเป็นหนุ่มจึงนิยมความเป็นหนุ่มนักเลงของพี่เขยอยู่มาก นางบัวชอบเล่นการพนันจนเป็นหนี้เป็นสินอ่อนอยู่มาก ฝ่ายอ่อนก็ยังมีใจรักบัวเผื่อนอยู่ไม่เสื่อมคลาย แม้ว่าบัวเผื่อนจะมีลูกมีผัวไปแล้วก็ยังรัก เขาจึงนำเรื่องที่นางบัวติดหนี้สินเขาอยู่มาต่อรองให้ยางบัวเปิดทางให้เขา ได้พบปะกับบัวเผื่อนอยู่เนือง ๆ จนในที่สุดอ่อนก็ตัดสินใจว่าจะพาบัวเผื่อนหนีจากลือและความลำบากยากจน ไปแต่งงานเป็นเมียอ่อนและอยู่กันอย่างสบายที่บางกอก นางบัวก็สมรู้ร่วมคิดกับอ่อนมาตลอด โดยใช้ความเป็นแม่มาบังคับให้บัวเผื่อนทำตามที่อ่อนต้องการ บัวเผื่อนเองก็ลังเลใจอยู่เพราะทางหนึ่งก็รักลือและลูก แต่อีกทางหนึ่งก็เห็นแก่แม่ และความสุขสบายที่ตนเองได้รับจากอ่อนอซึ่งเป็นคนฐานะดี บัวเผื่อนจึงลักลอบพบปะกับอ่อนเรื่อยมา โดยลือไม่รู้ไม่เห็น แต่บัวผันกับบัวลอยซึ่งเป็นน้องรับรู้มาตลอดถึงแม้ว่าจะเห็นใจลือเพียงใดก็ ตาม ทั้งคู่ก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้ เพราะต่างก็เกรงว่าหากลือรู้เรื่องเขาอาจทำร้ายแม่และพี่สาวของตนเนื่องจาก ลือมีเลือดนักเลงอยู่แต่เดิม บัวผันและบัวลอยต่างก็ปิดปากเงียบในเรื่องที่อ่นกำลังคิดพาบัวผันหนีไปแต่ง งานอยู่กินกันที่บางกอก เมื่อเริ่มเข้าหน้านา ลือกระวีกระวาดที่จะทำนาโดยคุยกับบัวเผื่อนและบัวผันว่าจะรีบไปยืมควายจาก นางบัวมาสักคู่หนึ่งมาไถนาเตรียมไว้ปลูกข้าว บัวเผื่อนและบัวผันก็เหน็บแนมโดยเก็บเอาเรื่องที่ลือเคยทำผิดพลาดมาล้อ ทำให้ลือยิ่งมุ่งมั่นจะทำให้ลูกเมียอยู่ดีกินดีขึ้นกว่าเดิมให้ได้ เขารักเมียมาก แม้ลำบากมีข้าวหม้อเดียวกับปลาตัวเดียว ลือก็ยอมกินข้าวเปล่า ๆ โดยเก็บปลาทั้งตัวเอาไว้ให้บัวเผื่อนกินในยามหิว ครั้งหนึ่งบัวผันซึ่งมาช่วยเลี้ยงหลานกำลังไกวเปลร้องเพลงกล่อมอ้ายแดงโดย ร้องเพลงวัดโบสถ์ ซึ่งมีเนื้อร้องกล่าวถึงลูกเขยที่ตกยาก แม่ยายจึงมาพรากลูกสาวหนี ทำให้ลือใจคอไม่ดีจนต้องขอร้องไม่ให้บัวผันร้องเพลงนี้กล่อมอ้ายแดงอีก บัวผันโมโหและมีเรื่องต่อปากต่อคำกับลือขึ้นมาจนบัวเผื่อนต้องปรามทั้งผัว และน้องของตน นางบัวมาหาบัวเผื่อนบ่อย ๆ แต่ละครั้งก็มีการเหน็บแนมลือ และมักจะพาบัวเผื่อนไปพบกับอ่อนหลายครั้ง โดยที่ลือไม่รู้เรื่อง เขาก็ยังสนุกกับการพูดกระเซ้าเย้าแหย่บัวผัน น้องเมียซึ่งมีฝีปากคมคายอยู่เนือง ๆ ทำให้บัวผันทั้งนึกสงสารและหมั่นไส้จึงว่าเอาแรง ๆ จนบางทีก็แกล้งลือให้แบกขึ้นขี่คอไปส่งเรือก็มี ใกล้กำหนดที่อ่อนนัดจะพาตัวบัวเผื่อนหนีไปแล้ว บัวเผื่อนก็เริ่มมีอาการพิรุธมากขึ้น เพราะอาลัยในความรักของลือ บัวเผื่อนมักแอบร้องไห้ แต่ลือไม่รู้ความในใจ เขานึกว่าเมียร้องไห้เพราะเห็นใจที่เขาลำบากทำมาหากินเพื่อลูกและเมียเขาจึง ปลอบใจบัวเผื่อนว่าเขาเต็มใจทำทุกอย่างเพื่อลูกและเมีย ยิ่งทำให้บัวเผื่อนสะเทือนใจยิ่งขึ้นกับความซื่อของเขา อ่อนร่วมมือกับพวกนักเลงที่มีหัวหน้ากลุ่มชื่อแปลกวางแผนการพาบัวเผื่อนหนี โดยจะไปที่ท่าแร้งก่อน เพื่อทำพิธีแต่งงานที่บ้านลุงของแปลกเพื่อเป็นการรวบรัด จากนั้นก็ค่อยพาบัวเผื่อนเข้าบางกอก บัวลอยแอบฟังอยู่ใต้ถุนเรือน และเมื่อฟังกลุ่มนักเลงดังกล่าววางแผนกันไปกินเหล้ากันจนเมา แล้วมีการพูดจาสนุกปากมาพาดพิงลวนลามถึงบัวผันและนางบัว ซึ่งเป็นพี่สาวและแม่ของบัวลอยด้วย บัวลอยจึงคิดแค้นอยู่ในใจ และกลับไปเล่าเรื่องทั้งหมดให้บัวผันฟัง บัวผันได้แต่กำชับบัวลอยว่าไม่ให้รู้ถึงหูลือ เพราะห่วงแม่กับพี่สาว เช้าวันที่บัวเผื่อนจะหนี ลือสะดุ้งตื่นเพราะฝันร้าย เขาฝันว่าฝนตกลงมาเป็นไฟทะลุหลังคาลงมาโดนบัวเผื่อนและอ้ายแดง เมื่อตื่นมาเขาก็ตกใจเพราะเห็นว่าหลังคาเรือนมีรอยโหว่ตรงกับบริเวณที่เขา เห็นในฝันจริง ๆ บัวเผื่อนพยายามจะแก้ฝันว่าที่ลือฝันนั้นจะเป็นผลดีกับลูกเมีย และเร่งให้ลือซ่อมแซมหลังคา โดยที่บัวเผื่อนอาสาจะเป็นคนออกไปไถนาเอง ลือนึกห่วงแต่ก็ยอมตามใจเมียโดยไม่รู้ว่าความจริงแล้วการที่หลังคาหลุดไป เป็นรอยโหว่นั้นเป็นแผนของอ่อนที่จะทำให้บัวเผื่อนออกมาจากบ้าน โดยลือไม่ติดตามนั่นเอง บัวเผื่อนลาลูกด้วยความอาลัยมาก แต่ลือไม่ทันสังเกตถึงความผิดปกติ บัวเผื่อนแอบเอาด้ายมงคลผูกข้อมือให้อ้ายแดง ซึ่งนอนอยู่ในเปลแล้วจึงออกจากบ้าน ทำทีไปไถนาแล้วรีบหลบไปที่บ้านนางบัว เปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่แล้วนางบัวก็เร่งจะพาบัวเผื่อนออกเดินทางไปที่ท่าแร้ง เพื่อเตรียมแต่งงานตามแผนที่อ่อนกับพวกของเแปลกวางเอาไว้ บัวลอยสงสารบัวเผื่อนและเห็นใจลือจนมีอาการฮึดฮัดทำท่าจะไปบอกลือ แต่บัวผันห้ามเอาไว้ และสั่งให้บัวลอยอยู่เฝ้าบ้านเป็นเพื่อนกันไม่ให้ไปไหน ฝ่ายลือเมื่อซ่อมหลังคาเสร็จก็เป็นเวลาสายมากแล้ว เขาเห็นลูกร้องจึงอุ้มลูกออกมาตามหาเมีย เขาเริ่มเอะใจที่เห็นว่า บัวเผื่อนทิ้งให้ควายลากไถไปเรื่อยจนไถหัก เขาจึงอุ้มลูกเที่ยวตามหาบัวเผื่อนจนมาถึงบ้านนางบัว เขาถามบัวผันแต่บัวผันบอกว่าไม่รู้เรื่อง ลือทำท่าจะออกไปตามหาที่อื่นต่อ บัวผันเห็นใจจึงเรียกให้บัวลอยช่วยจัดสำรับให้ลือกินข้าวก่อน บัวลอยเก็บผ้านุ่งที่บัวเผื่อนทิ้งเอาไว้ขึ้นมา ลือเห็นก็จำไปว่าเป็นผ้านุ่งของเมีย จึงบังคับถามบัวผันกับบัวลอยให้ตอบ บัวผันจึงบอกว่าได้ยินว่าจะพากันไปที่บางกอก ลือตัดสินใจจะไปตามหาเมียที่บางกอกบัวผันพยายามทัดทานด้วยความสงสารโดยอ้าง ว่าบางกอกกว้างมากไป ตามหาก็คงไม่พบ แต่ลือก็ยืนยันว่าอย่างไรก็ต้องไปตาม บัวผันจึงนำเงินส่วนตัว 30 บาทมาให้ลือติดตัวไปใช้ ลือฝากอ้ายแดงไว้ให้บัวผันเลี้ยง แล้วจึงออกเดินทางเข้าบางกอกโดยที่บัวผันแอบร้องไห้อยู่ข้างหลังเพราะความ สงสารลือเป็นอย่างยิ่ง เมื่อไปถึงบ้านท่าแร้งและกำลังเตรียมจัดพิธีแต่งงาน บัวเผื่อนก็ร้องไห้หนักจนนางบัวโมโหถึงขั้นทุบตี บัวเผื่อนน้อย ใจบอกว่าให้นางบัวฆ่าตนให้ตายเสียก็ได้เพราะว่ายอมตามใจแม่มาถึงขนาดนี้แล้ว ยังจะทุบตี นางบัวจึงได้คิดและเลิกตบตีบัวเผื่อน พอดีอ่อนกลับมาจากซื้อของที่บางกอก นำเครื่องแต่งกายและของมีค่ามาให้บัวเผื่อน พร้อมทั้งพูดคำหวานจนบัวเผื่อน เริ่มคลายกังวล นางบัวจึงโล่งใจและหลบไปเพื่อเปิดทางให้อ่อนได้โอ้โลมบัวเผื่อนตามใจชอบ ลือออกตระเวนตามหาบัวเผื่อนโดยไร้ทิศทางอยู่ในบางกอกจน 2 วันผ่านไป ก็ไม่มีวี่แวว เขาจึงซมซานกลับมาหาบัว ผันที่บ้านพร้อมคืนเงินให้บัวผัน 25 บาท บัวผันเห็นลือมีอาการท้อแท้จึงพยายามดูแลเอาใจใส่ให้กินข้าวและพักผ่อน ส่วนบัวลอยซึ่งเห็นใจลือเช่นกันและหมั่นไส้พวกของแปลกอยู่แต่เดิม อดใจไม่ได้จึงบอกลือไปว่าตอนนี้อ่อนพาบัวเผื่อนไปอยู่ที่ท่าแร้ง และกำลังจะจัดงานแต่งงาน ลือจึงนำเรือของบัวลอยออกตามไปในทันที คืนวันแต่งงานเมื่อรดน้ำทำพิธีเสร็จแล้ว พวกอ่อนและแปลกก็ตั้งวงเหล้ากันสนุกครึกครื้นถึงกับลุกขึ้นมาเล่นลิเกกัน บัวเผื่อนหลบอยู่ในห้องคนเดียว ลือแอบปีนขึ้นมาพบ บัวเผื่อนตกใจร้องให้ ลือบอกว่าจะพาบัวเผื่อนกลับ โดยปีนหน้าต่างหนีไปพร้อมกัน บังเอิญนางบัวแวะเข้ามาดูลูกสาวเห็นพอดีจึงร้องเอะอะขึ้น ทำให้พวกนักเลงของแปลกและอ่อนออกติดตามลือ และบัวเผื่อนมาอย่างรวดเร็วจนหนีไม่ทัน ลือต่อสู้กับพวกของแปลกจนสุดแรงแต่ก็แพ้เพราะว่าลือมีตัวคนเดียว เขาถูกฟันจนบาดเจ็บสาหัส แต่ลือก็ทำร้ายแปลก จนสาหัสพอกัน บัวเผื่อนวิงวอนขอให้อ่อนไว้ชีวิตลือ โดยสัญญว่าจะยอมเป็นเมียโดยดี อ่อนจึงให้เปลี่ยนและบริวารคนอื่น ๆ พาลือกลับมาส่งถึงบ้านที่ทุ่งสองห้อง แล้วอ่อนก็พาบัวเผื่อนเข้าบางกอกทันที นางบัวก็ตามเข้าไปอยู่บางกอกด้วย โดยทิ้งบัวผันและ บัวลอยไว้ตามลำพังสองคนที่บ้านเช่นเดิม ฝ่ายบัวผันเมื่อได้ข่าวว่าลือบาดเจ็บกลับมาที่บ้าน จึงรีบชวนบัวลอยเก็บของปิดบ้านพาอ้ายแดงไปคอยปรนนิบัติดูแลลือที่เรือนของ ลือด้วยความสงสารและเห็นใจในความรักและหัวใจสู้ของลือ จนกระทั่งอาการของลือดีขึ้นเป็นลำดับ หลายเดือนผ่านไป ลือค่อย ๆ ลืมความทุกข์และเริ่มมองเห็นความดีที่บัวผันมีต่อตน ความใกล้ชิดสนิทสนมทำให้ลือและบัวผันเริ่มมีใจต่อกันทีละน้อย พออาการเริ่มดีลือก็เริ่มพูดจาต่อล้อต่อเถียงกับบัวผันเช่นที่เคยมา และเริ่มมีการหยอกล้อเกี้ยวพา จนบัวลอยก็สังเกตเห็นได้ว่าทั้งคู่รักกัน หลังจากเกิดเหตุต่อสู้กันไม่นานนัก แปลกซึ่งเจ็บสาหัสก็ตายลง ส่วนนางบัวก็ป่วยกระเสาะกระแสะ และเริ่มบ่นคิดถึงลูกอีกสองคนที่ทุ่งสองห้อง พร้อมกันนั้นบัวเผื่อนก็เริ่มคิดถึงอ้ายแดง ในที่สุดอ่อนก็พาบัวเผื่อนและนางบัวที่กำลังป่วยหนักกลับมาที่ทุ่งสองห้อง บัวลอยรู้ข่าวรีบมาบอกบัวผันกับลือแต่ก่อนที่ทั้งคู่จะออกไปบัวเผื่อนก็มา ถึงก่อนเพื่อมาพบอ้ายแดงและได้กราบขอโทษลือ อ่อนก็ตามขอโทษพร้อมกับนำโฉนดที่ดินมายกให้ลือด้วย เพราะอ่อนตั้งใจว่าจะรับอ้ายแดงไปปักหลักอยู่เป็นครอบครัวพร้อมหน้ากันที่ บางกอกเลย ลือไม่ถือโทษเพราะเห็นว่าอ่อนก็รักใคร่บัวเผื่อนดี ส่วนเขาเองก็ตัดสินใจแล้วว่าจะแต่งบัวผันเป็นเมีย ส่วนโฉนดที่ดินที่อ่อนยกให้นั้นลือก็ตั้งใจว่าจะทำมาหากินเก็บไว้โอนให้อ้าย แดงเมื่อโตขึ้นในภายหน้า จากนั้นลือกับบัวผันก็ได้แต่งงานเป็นคู่ทุกข์คู่ยากอยู่ด้วยกันที่ทุ่งสอง ห้องตลอดไป

เรื่องย่อ : แสงดาวฝั่งทะเล (2545/2002) วริษาไปเรียนหนังสือที่ซานฟรานซิสโก เพราะต้องการหนีปัญหา ที่ใครๆ ต่างก็พากันคิดว่า เธอเป็นคนทำให้ครอบครัวของ “สาธินและดุจเดือน” ต้องแตกแยก ระหว่างที่เรียนหนังสือ วริษาก็ทำงานร้านอาหารไทยที่นั่นด้วย จนกระทั่งวันหนึ่ง “อิชยา” เพื่อนสนิทส่งจดหมายชวนเธอ ไปเที่ยวที่ซีแอตเทิล วริษาตกลงเดินทางไปด้วยขบวนรถไฟสาย The coast starlight หรือขบวน “แสงดาวฝั่งทะเล” ชื่อภาษาไทยที่เธอตั้งขึ้นเอง บนรถไฟขบวนนี้ ทำให้วริษาได้พบกับชาย 2 คนด้วยกันคือ “ภวัต” หลานชายของดุจเดือน เรียนดอกเตอร์อยู่ที่เบิร์กเล่ย์ มีปัญหากับวริษาตั้งแต่อยู่เมืองไทย กับ “คอลิน” หนุ่มมาดเซอร์ เป็นช่างภาพอิสระ ซึ่งทันทีที่คอลิน พบวริษาก็รู้สึกรักทันที ภวัตนั้นเดินทางไปซีแอตเทิลก็เพราะ “วนัท” เพื่อนสนิทชวน ระหว่างที่อยู่บนรถไฟ ภวัตพูดจาดูถูกเสียดสีวริษาตลอดเวลาว่า วริษาเป็นเมียน้อยของสาธิน จนทำให้สาธินกับดุจเดือนต้องทะเลาะกัน จนเกิดอุบัติเหตุรถคว่ำ และเป็นเหตุให้สาธินต้องตาย ส่วน “ดาวนภา” ลูกสาวต้องพิการเดินไม่ได้ พอไปถึงซีแอตเทิล ทั้งภวัตและวริษาก็ได้รู้ว่า วนัทกับอิชยาเป็นสามีภรรยากัน ทั้งภวัตกับวริษา จึงต้องพักอยู่ที่เดียวกัน ก็คือบ้านของวนัทและอิชยา และต้องแสร้งทำเป็นดีกัน เพื่อให้เพื่อนสบายใจ ทั้ง 4 พากันเที่ยวเมืองซีแอตเทิลจนทั่ว ระหว่างนี้เองที่ภวัตเริ่มเปลี่ยนใจ จากเกลียดวริษามาเป็นความรัก ส่วนวริษาก็เริ่มมีใจชอบภวัตเช่นกัน จากนั้นภวัตก็ชวนทุกคนไปหา “รสนา” ที่แวนคูเวอร์ เพื่อให้รสนาได้พาเที่ยว รสนานั้นพอได้เห็นวริษา ก็รู้สึกเกลียดชังทันที และทำท่าทีดูถูกวริษา จนทุกคนพากันเบื่อและกลับซีแอตเทิล รสนายังบินตามมาสร้างความวุ่นวาย ภวัตจึงต้องเจรจาให้รสนากลับแวนคูเวอร์ ส่วนภวัตเองก็ใกล้ถึงกำหนดกลับเบิร์กเล่ย์ และวริษาก็ต้องกลับไปเรียนต่อที่ซานฟรานซิสโก ช่วงเวลานี้จึงเป็นช่วงเวลาแห่งความสุข และความเศร้าของภวัตกับวริษา ทั้งนี้ก็เพราะว่า ทุกคนในครอบครัวภวัต ต่างเกลียดวริษา เธอจึงขอภวัตให้ลืมเรื่องราวที่ซีแอตเทิลเสีย และให้ต่างคนต่างเดินในทางของตัวเอง เวลาผ่านไปวริษาได้พบกับคอลิน วริษาคิดว่า เพื่อต้องการลืมภวัต จึงตัดสินใจคบกับคอลินเป็นแฟน ภวัตนั้นรักวริษามาก จนยากจะลืมจึงมาตามหาวริษา แต่ก็ผิดหวังเมื่อได้เห็นวริษา อยู่กับคอลินแล้วมีความสุข แต่ภวัตหารู้ไม่ว่าแท้ที่จริง คอลินกับวริษาเริ่มระหองระแหงกัน เพราะคอลินมีงานมากเกินไป จนไม่มีเวลาให้วริษา ส่วนคอลินก็รู้ว่า จริงๆ แล้ววริษารักภวัต ไม่ได้รักตน จึงน้อยใจหายหน้าไป วริษาตัดสินใจไปหาอิชยาที่ซีแอตเทิล แล้วทิ้งจดหมายไว้ให้คอลินตามไป เมื่อคอลินไปถึงสถานีรถไฟ ก็บังเอิญพบภวัตที่สถานีด้วยเหมือนกัน… ระหว่าง “ภวัต” และ “คอลิน” ใครจะเป็นคนขึ้นไปบนรถไฟสาย “แสงดาวฝั่งทะเล” ร่วมทางไปกับวริษา เพื่อเริ่มชีวิตใหม่ ที่มีแต่ความเข้าใจ และสดใสกว่าเดิม…

เรื่องย่อ : ตามรักตามล่า (2545/2002) อลิสา สาวน้อยลูกครึ่ง ผู้ล่วงรู้การฆาตกรรมของบิดาบังเกิดเกล้า จึงถูกปองร้ายหมายชชีวิต โดยมี ยม ชายหนุ่มที่เฝ้าหลงรักเธอคอยตามให้ควมช่วยเหลือ แต่เมื่อแหวนโอปอล์ส่งสัญญาณเตือนภัยเธอจึงหนีเขาด้วยความเข้าใจผิด เพราะไม่อาจรู้ได้ว่าใครมา 'ตามล่า' หรือว่าใครมา 'ตามรัก' เรื่องราวจะเป็นอย่างไรเชิญติดตามได้ใน "ตามรักตามล่า"

เรื่องย่อ : หัวใจเถื่อน (2545/2002) ภาคย์ ลูกชายคนโตของครอบครัวพิชิตพงษ์แต่กลับไม่เคยได้รับความรักจากกวีผู้เป็นพ่อเลยกลับทุ่มเทความรักไปที่ภากร น้องชาย บ่อยครั้งที่ภาคย์เก็บความน้อยใจไประบายให้อำภาผู้เป็นแม่ฟัง อำภาก็ได้แต่ปลอบใจและขอให้ภาคย์อดทน จนกระทั่งวันหนึ่งความอดทนของภาคย์ได้หมดลง ภาคย์หนีออกจากบ้านทุกคนเสียใจรวมทั้งอมาวสี หลานสาวที่กวีรับมาเลี้ยงซึ่งแอบรักภาคย์มาตลอด 10 ปีผ่านไปฐานะของบ้านพิชิตพงษ์ย่ำแย่ลงทุกที แต่ภากรยังฟุ่มเฟือยเหมือนเดิมแถมมีความรู้สึกหึงหวงอมาวสีเวลาที่มีผู้ชายมาหาที่บ้านแต่อมาวสีไม่สนใจเพราะในใจมีแต่ภาคย์ อมาวสีบังเอิญได้พบกับราช รัชภูมิในงานเลี้ยงต้อนรับการกลับมาจากต่างประเทศของวาริน พี่ชายของวัชรี อมาวสีรู้สึกว่าราชกับภาคย์ต้องเป็นคนเดียวกันแต่ราชปฏิเสธว่าไม่ใช่ภาคย์ ส่วนทางด้านกวีกับอำภาก็กำลังกลุ้มใจที่จะหาเงินให้ภารโรงนายสุดที่ภากรเกิดไปได้เสียกับสีไพร ลูกสาวโดยตัดสินใจขายบ้านแก้วเสียซึ่งคนที่รับซื้อไว้ก็คือราช รัชภูมิ ภากรคลั่งอมาวสีอย่างหนักจนขอร้องให้กวีจัดงานแต่งงานขึ้นระหว่างตนกับอมาวสี อมาวสีต้องจำยอมเพราะกวีอ้างบุญคุณที่เลี้ยงดูเธอมา อมาวสีอยากรู้ว่าภาคย์หรือราชจะรู้สึกอย่างไรจึงตัดสินใจบอกว่าเธอจะแต่งงานกับภากร ราชยินดีด้วยแต่ในใจราชกลับรู้สึกเสียใจอย่างยิ่ง ราชจึงตัดสินใจวางแผนพาอมาวสีหนีภากรโกรธมากจ้างจำลองให้ออกตามหาจนไปเจอราชกับอมาวสีที่ไร่แห่งหนึ่ง จำลองหลอกล่อให้ราชออกไปจากไร่ แล้วปลอมลายมือมารับอมาวสี อมาวสีหลงเชื่อตามจำลองไปจนถูกจับไปขังที่กระท่อมร้างแต่ก็รอดมาได้เพราะสายบัว เมียของจำลองเกิดหึงจึงแอบปล่อยอมาวสีออกมา ส่วนภากรก็ถูกจำลองหลอกไปติดการพนันจนหมดตัวแล้วบังเอิญไปได้พบกับสีไพร ผู้หญิงที่ภากรเคยเห็นเป็นของเล่นซึ่งยังรักและพร้อมจะให้อภัยภากรเสมอ ภากรจึงสำนึกได้ กวีตัดสินใจขายบ้านพิชิตพงษ์เพราะฐานะที่กำลังย่ำแย่ลงอย่างหนักม.ร.ว.ทิพย์สุดามารับซื้อไว้เพื่อมอบให้ภาคย์จนกระทั่งม.ร.ว.ทิพย์สุดาตามหาภาคย์จนได้พบราช ซึ่งมั่นใจว่าภาคย์กับราชคือคนเดียวกัน จึงตัดสินใจเล่าความจริงทั้งหมดให้ญาติกับหม่อมคทาเทพแฟนเก่าของอำภาและภาคย์ ก็คือลูกที่เกิดจากอำภาและคทาเทพไม่ใช่กับกวี พอฟังจบราชจึงเข้าใจเหตุผลที่กวีร้ายกับตนจึงรีบไปหากวีและอำภาเพื่อขอบคุณที่เลี้ยงดูมาและขอให้ทุกคนกลับมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม ส่วนวารินก็ดูแลเทคแคร์อมาวสี ภาคย์เองก็เชียร์ให้อมาวสีรับรักวาริน อมาวสีแอบน้อยใจและคิดว่าภาคย์มีหญิงที่รักอยู่แล้ว ภาคย์และอมาวสีจึงห่างกันออกไปทุกที ในวันแต่งงานของภากรและสีไพรอมาวสีแอบประชดภาคย์โดยทำเป็นใกล้ชิดกับวารินแต่สายตาเหลือบไปเห็นจำลองที่กำลังจะยิงภาคย์พอดีอมาวสีเอาตัวไปกันกระสุนให้ ความเสียสละของอมาวสีจึงสามารถล้างความเถื่อนของหัวใจภาคย์ลงไปได้

เรื่องย่อ : พรหมพาล (2545/2002) นารา เมคอัพอาร์ตติสสาว สวย ความรู้ดี กำลังกลุ้มใจมากเพราะนางลัดดาวัลย์ ผู้เป็นป้าสะใภ้ จะให้เธอทำงานชิ้นหนึ่งซึ่งนารามองว่ายากลำบากที่สุดเพื่อเป็นการใช้หนี้ เรื่องของเรื่องก็เพราะว่า เมื่อนาราเรียนจบปริญญาตรีใหม่ ๆ เธอชอบการเป็นเมคอัพอาร์ตติสมาก จึงเข้าไปทำงานกับ ปาลฑัต ช่างแต่งหน้าคนดัง แล้วนาราก็ตัดสินใจไปเรียนต่อทางด้านนี้ที่ฝรั่งเศส ทั้งที่ครอบครัวของเธอฐานะไม่ดีนัก นับตั้งแต่บิดาเสียชีวิต แต่ประไพผู้เป็นแม่ตกลงใจยอมไปยืมเงินจากลัดดาวัลย์พี่สะใภ้เป็นจำนวน 3 แสนบาทเพื่อส่งนาราไปเรียนโดยตกลงกันว่า เมื่อกลับมาแล้วนาราจะทำงานทยอยใช้หนี้ เรื่องยืมเงินลัดดาวัลย์นี้ นายประพจน์ผู้เป็นพี่ชายแท้ๆ ของประไพไม่รู้เรื่อง ถ้ารู้เขาคงไม่ยอมให้เกิดเรื่องนี้แน่ เพราะประพจน์นั้นรวยมาก และก็มีประไพเป็นน้องสาวคนเดียว ตระกูลของประพจน์และประไพนั้นได้ชื่อว่าเป็นตระกูลผู้ดีเก่าและร่ำรวย แต่เป็นเพราะประไพขัดคำสั่งพ่อ-แม่มาแต่งงานกับชายคนรักซึ่งเป็นข้าราชการจน ๆ เธอจึงถูกตัดออกจากกองมรดก ทว่ามารดาและประพจน์ก็ไม่เคยทอดทิ้งคงส่งเงินมาช่วยเหลืออยู่เสมอ ติดตามต่อได้ใน พรหมพาล

เรื่องย่อ : พลอยล้อมเพชร (2545/2002) ปาน ไพลิน ชนกานต์ หลานสาวคนสวยของสมาน ชนกานต์ เจ้าของบริษัทจิวเวลรี่ที่ใหญ่และหรูที่สุดของกรุงเทพฯ นั่งทำหน้าราวกับอยากตายอยู่หน้ากระจกในห้องส่วนตัว ปานไพลินเป็นลูกของน้องชายแท้ๆ ของสมาน พ่อของเธอเป็นผู้ก่อตั้งบริษัทชนกานต์จิวเวลรี่ขึ้นมา โดยมีสมานมาขอร่วมทุนด้วย จึงมีหุ้นส่วนกันคนละครึ่ง ต่อมาพ่อ-แม่ปานไพลินเสียชีวิตเนื่องจากอุบัติเหตุ เมื่อเธออายุได้ไม่กี่ขวบ สมานจึงต้องบริหารบริษัทแต่เพียงผู้เดียว โดยดูแลในส่วนที่เป็นของปานไพลินด้วย สมาน-รำไพ ภรรยา เลี้ยงดูปานไพลินอย่างดี แต่ก็ยังน้อยกว่าที่ให้กับ จิรายุ-กมลนิตย์ ลูกชายและลูกสาว สมานนั้นไม่ค่อยรักปานไพลินนัก เขารักและตามใจลูกของตนมากกว่า ผิดกับรำไพซึ่งรักและเอ็นดูปานไพลินมากกว่าลูก เพราะความที่สมานตามใจลูกของตนมากกว่า จิรายุและกมลนิตย์จึงดื้อรั้นเอาแต่ใจ รำไพพูดอะไรก็ไม่เคยสนใจ ตรงกันข้ามกับปานไพลินซึ่งอ่อนหวาน น่ารัก ว่านอนสอนง่าย ดังนั้นในบ้านชนกานต์ ปานไพลินจึงมีเพียงป้ารำไพเท่านั้นที่รักและ ห่วงใยเธออย่างจริงใจ แต่รำไพก็ไม่สามารถช่วยเธอได้มากนัก เพราะรำไพเกรงกลัวสมาน ซึ่งเป็นสามี ด้วยความที่ปานไพลินดูเป็นคนหัวอ่อน สมานจึงบังคับแกมขอร้องให้ปานไพลินแต่งงานกับชนน ลูกชายของวีระ-ทิพา ซึ่งเป็นเจ้าของโรงงานเจียระไนพลอยที่ใหญ่ที่สุดเช่นกัน ชนนนั้นบอกว่ารักปานไพลินอย่างจริงใจ ส่วนสมานต้องการจะใช้หลานสาวเป็นตัวกระชับความสัมพันธ์ในทางธุรกิจ สมานเป็นนักธุรกิจที่คมและเค็มมาก เรื่องที่ทำให้ปานไพลินทุกข์ใจจนอยากตายก็คือเรื่องนี้เอง เธอไม่รักชนนเลย ซ้ำร้ายชนนเองมีชื่อเสียงระบือลือลั่นในเรื่องของการเป็นเพลย์บอยและความ เจ้าชู้ โดยเฉพาะความเจ้าชู้เป็นนิสัยที่เธอยอมรับไม่ได้ แล้ววันพรุ่งนี้ก็ถึงวันแต่งงานของเธอกับชนนแล้ว ปานไพลินยังคิดไม่ออกว่าเธอจะเอาตัวรอดได้อย่างไร เธอถึงอยากจะตายให้หมดเวรหมดกรรมไปเสียที ในตอนเย็นเมื่อเธอลงไป ร่วมโต๊ะรับประทานอาหารเย็น หน้าตาของเธอจึงดูหมองไหม้นัก กมลนิตย์พี่สาวจึงค่อนและเสียดสีตามนิสัย ว่าน่าจะดีใจที่จะแต่งงานกับหนุ่มหล่อและรวยอย่างชนน กลับทำหน้าเบื่อโลก ปานไพลินซึ่งความอดทนเริ่มลดลงจึงตอบไปว่า ถ้าชนนดีจริง ทำไมกมลทิพย์จึงไม่แต่งงานกับเขาเสียเอง เท่านี้ก็เป็นเรื่อง กมลนิตย์โกรธฟ้องสมานทันที แถมยังบอกอีกว่าที่เธอไม่แต่งานกับชนนเพราะเธอไม่รักเขา เธอมีชายในดวงใจอยู่แล้ว เขาชื่อ กมุท นอกจากรวย หล่อแล้วยังเก่งอีกด้วย เขาสามารถสร้างฐานะจากไม่มีอะไรเลยจนสามารถเป็นเจ้าของบริษัทจำหน่ายรถยนต์ ราคาแพงขึ้นมาได้ แล้วธุรกิจของเขาก็กำลังขยายตัวอย่างรวดเร็วอีกด้วย กมลนิตย์พูดอย่างมั่นใจว่า กมุทนี่แหละคือชายที่เธอต้องการที่จะแต่งงานด้วย ปานไพลินได้แต่ฟังอย่างน้อยใจว่าสมานยอมให้ลูกเลือกชายคนรักได้เอง ส่วนเธอกลับต้องแต่งงานตามความเหมาะสม ที่ผู้ใหญ่จัดการให้ แต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากร้องไห้อย่างน่ารำคาญตนเอง

เรื่องย่อ : เมขลา (2545/2002) เมขลา เป็นเรื่องราวเกิดขึ้นเมื่อยุคสมัยสงครามโลกครั้งที่สอง หนุ่มไทยที่ไปศึกษาต่อยังประเทศญี่ปุ่นและได้พบรักกับสาวแดนอาทิตย์อุทัย และมีบุตรสาวด้วยกันโดยที่ฝ่ายชายไม่รู้เรื่อง และโชคชะตาก็เล่นตลกทำให้ หนุ่มสาวทั้งคู่พลัดพลากจากกัน เหตุการณ์ยิ่งเลวร้าวหนัก เมื่อผู้เป็นแม่ของลูกต้องประสบอุบัติเหตุจนใบหน้าเสียโฉม และเธอก็ได้นำบุตรสาวไปฝากเลี้ยงยังสถานสงเคราะห์ บุตรสาวผู้มีนาม “เมขลา” ไม่ทราบเลยว่าแม่ผู้ให้กำเนิดเป็นใคร ต่อมาเธอก็ได้มีโอกาสเดินทางมายังเมืองไทยและได้พบรักกับหนุ่มไทยควบคู่ไป กับการติดตามเรื่องราวที่มาของพ่อและแม่ของเธอ