2530

รักใคร่ (2530/1987) "ทับทิม" (จินตหรา สุขพัฒน์) โตมากับแม่ที่เป็นผู้ช่วยพยาบาลของ "หมอนงเยาว์" โดยเธอมารู้ความจริงในวันหนึ่งว่าแม่และหมอนงเยาว์คือหมอเถื่อนที่รับทำแท้ง และความจริงที่น่าตกใจอีกอย่างคือ "หมอรัน" (สันติสุข พรหมศิริ) หมอหนุ่มจอมเจ้าชู้ลูกชายของหมอนงเยาว์คือเด็กที่ถูกทำแท้งแต่รอดชีวิตมาได้ และหมอนงเยาว์รับเลี้ยงไว้ เมื่อรู้ความจริงทั้งหมดทำให้ทับทิมตั้งใจว่าจะเรียนพยาบาลให้จบและพาแม่ออกจากที่นี่ให้ได้ จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อวันหนึ่งทับทิมมีปากเสียงกับหมอรันและเผลอหลุดปากถึงความลับชาติกำเนิดของเขา นงเยาว์เป็นหมอเถื่อนรับทำแท้ง ได้อุปการะประคอง และทับทิมลูกสาว และให้ประคองเป็นผู้ช่วย รันลูกชายนงเยาว์เป็นหนุ่มรูปหล่อเจ้าชู้ควงสาวไม่ซ้ำหน้า มักพาผู้หญิงของตนมาทำแท้งกับแม่เสมอ ทับทิมสงสัยในอาชีพของแม่ ประคองบอกความจริง และเล่าว่ารันก็เป็นหนึ่งในเด็กที่ถูกทำแท้ง แต่รอดชีวิตมาได้ และนงเยาว์รับเลี้ยงไว้ ทับทิมเสียใจมากตั้งใจว่าจะเรียนให้จบ พาแม่ออกจากที่นี่ให้ได้ วราภรณ์ เพื่อนสนิททับทิม ถูกรันทิ้ง ทับทิมจึงต่อว่ารัน และพลั้งปากบอกความจริงเรื่องรัน รันเสียใจหนีออกจากบ้าน ทับทิมเรียนจบพยาบาล และพาแม่ไปอยู่ต่างจังหวัด ที่นี่เธอได้พบกับหมอรัน รันไม่สบายหนักทับทิมได้ช่วยดูแล ทั้งคู่ผูกพันกันจนเกิดความรัก แต่ทั้งสองยังคงจะรอวันที่จะสร้างฝันชีวิตครอบครัวให้สมบูรณ์

ดีแตก (2530/1987) วิทย์ ผิดหวังจากการสอบเอ็นทรานซ์ที่กรุงเทพฯ ไม่ติด จึงกลับมายังบ้านเกิดที่พัทยา โดยมีพี่ชายอย่าง วุฒิคอยดูแล พร้อมกันนั้นวิทย์ก็เกิดหลงรัก จ๋า สาวสวยที่เป็นแฟนพี่ชายเขาเอง กระทั่งวันหนึ่งวิทย์ไปมีเรื่องกับ เคี้ยง นักเลงเจ้าถิ่น ซึ่งเป็นลูกน้องมาเฟียใหญ่ อย่าง เชิด ความบาดหมางระหว่างเคี้ยงกับวิทย์ใหญ่โตถึงขั้นที่เคี้ยงบุกมาเผาอู่ซ่อมรถของวุฒิ และยิงวุฒิบาดเจ็บ พี่น้องจึงต้องกลับมาสานความเข้าใจกันอีกครั้ง เพื่อรับมือเหล่ามาเฟียโหดที่ตามรังควาน

ด้วยเกล้า (2530/1987) ภาพยนตร์เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ที่มีเนื้อหาสาระเป็นคติสอนใจคน ซึ่งถ่ายทอดจากความรู้สึกของชาวนาและสื่อให้เห็นถึงความยากลำบากของกระดูกสันหลังของชาติ แต่ยังดีที่แม้ว่าทุกคนจะแร้นแค้นจนยากสักเพียงใด น้ำพระทัยของในหลวงก็แผ่กระจายเอาความชุ่มชื่นร่มเย็นไปถึง เสาคำ ชาวนาได้เมล็ดข้าวเปลือกจำนวนหนึ่งจากพระราชพิธีจรดพระนังคัลแรกนาขวัญ ซึ่งทรงนำข้าวจากแปลงทดลองในพระราชวังมาหว่านในพระราชพิธี เมือกลับบ้าน บัวเรียนได้ขอแบ่งไปเมล็ดหนึ่งเพื่อนำไปบูชา ขณะที่เสาคำใช้เม็ดข้าวเปลือกที่เหลือเป็นเมล็ดพันธุ์ จนสิบกว่าปีต่อมา นาของเสาคำก็ปลูกแต่ข้าวที่มีต้นกำเนิดมาจากพระราชพิธีสำคัญนั้น ในช่วงหน้าแล้งการทำนาไม่ค่อยได้ผล ชาวนาขาดทั้งน้ำใช้และน้ำทำนา จึงต้องไปซื้อน้ำจากบ่อน้ำที่มีอยู่เพียงบ่อเดียวในหมู่บ้านของบัวเรียน อีกทั้งต้องนำบ้านและที่ดินไปจำนองเพื่อจะนำเงินมาใช้จ่ายด้วย เสาคำก็เป็นหนึ่งในจำนวนนั้นด้วย ต่อมาลูกชายของเสาคำได้เข้าทำงานในโครงการพระราชดำริ และดำเนินการจนได้รับพระราชทานฝนเทียมรวมทั้งพาชาวนาเข้าร่วมโครงการเกษตรของในหลวง