ศิลปินเถื่อน

เรื่องย่อ : ศิลปินเถื่อน (2546/2003) เอี้ยมจุ๊นกำลังเร่งเครื่องมอเตอร์ไซด์อยู่กับที่ หน้าคฤหาสถ์หลังหนึ่ง คนซ้อนท้ายใส่หมวกกันน็อครอจังหวะ ก่อนจะวิ่งลงจากรถเครื่อง ตรงไปยังรถยนต์ที่แล่นออกจากคฤหาสถ์ชักปืนยิงแล้วก็วิ่งมาซ้อนท้ายรถ มอเตอร์ไซด์ของเอี้ยมจุ๊น เอี้ยมจุ๊นเร่งเครื่องยกหน้า รถมอเตอร์ไซด์กลิ้งโครมคราม ภาพผู้กำกับทำหน้าโมโหสุดขีดเข้ามาด่าเอี้ยมจุ๊น สั่งให้ธุรกิจกองถ่ายมาไล่เอี้ยมจุ๊นไป จ่ายค่าเจ็บตัวให้หนึ่งร้อยบาท ขณะเดียวกันนั้น รอย อนารยชน ก็กำลังอาราธนาจุดธูปไหว้เหล็กก้อนหนึ่ง ซึ่งรอยมั่นใจว่า เป็นเหล็กไหล กำลังจะลองให้นายหน้าคนซื้อเหล็กไหล ใช้ปืนยิง เพราะถ้ายิงไม่ออกในสามนัด นายหน้าจะยอมจ่ายเงินให้ตามราคาน้ำหนัก หนึ่งบาทต่อหนึ่งล้าน เมื่อยิงนัดแรก เสียงปืนดังแชะ รอยดีใจ แต่นายหน้าบอกว่าลืมใส่ลูกปืน พอเอาลูกปืนใส่ ยิงกระจาย นายหน้าด่ารอย อนารยชนว่าหลอกลวงอีกตามเคย รอยจ๋อย ส่วนเปี๊ยก อาร์ต กำลังยืนวางแผงขายรูปเขียน มีกรอบสวยงามอยู่ริมถนน แถบสีลม มีคนมาซื้อ เปี๊ยก อาร์ต ดีใจว่ามีคนนิยมฝีมือตัวเอง แต่ก็เสียความรู้สึกเมื่อคนซื้อขอซื้อเฉพาะกรอบรูป รูปวาดไม่เอาเพราะมีที่บ้านสวยกว่านี้มากนัก ขณะที่สินจิตกำลังเล่นดนตรีเปิดหมวกยืนดีดกีตาร์แถวศูนย์การค้า มีกล่องกีตาร์เปิด เพื่อให้คนใส่เงิน พอดีกับมีตำรวจเทศกิจมา ต้องหอบกีตาร์และกล่องออกมาวิ่งหนี เงินเหรียญหล่นกระจาย ฝ่ายเป บูรพา กำลังเดินออกจากซอย เจอตำรวจสายตรวจมาขอค้น เพราะมีท่าทีเหมือนขี้ยา ค้นย่ามไม่เจออะไรนอกจากบ๊วยเค็ม มะม่วงดอง เม็ดแตงโม ตำรวจสงสัยถามว่า ทำงานอะไร เปตอบเป็นภาษากวีว่า เป็นเพียงคนเถื่อนช่างฝัน บนคืนวันอันเศร้าหม่น ดื่มกินความเงียบเหงากับใจตน สาธุชนเรียกข้าว่ากวี..... ตำรวจสายตรวจปรึกษากันแล้วสรุปว่า “ บ้า” เลยปล่อยตัวไป ติดตามต่อได้ใน "ศิลปินเถื่อน"