2522

ไผ่แดง (2522/1979) เรื่องราวของ สมภารกร่าง เจ้าอาวาสวัดไผ่แดง กับ แกว่น แก่นกำจร สหายหนุ่มจากบ้านไผ่ตัน ผู้มีความคิดต่างกันแบบขั้วตรงข้าม แต่สิ่งหนึ่งที่เหมือนกันคือ ความมุ่งหวังให้เกิดความเจริญแก่ทั้งสองหมู่บ้าน เมื่อมีนายทุนและผู้อ้างตนวิเศษในพื้นที่แห่งนี้ พวกเขาจึงต้องร่วมมือกันผลักดันความไม่เป็นธรรมและความเชื่ออันไร้เหตุผลให้ออกไปจากหมู่บ้านไผ่แดงและไผ่ตัน

หมู่บ้านไผ่แดงซึ่งมีตัวละครหลัก 2 ตัว ที่เป็นผู้นำความคิดของหมู่บ้าน ฝ่ายหนึ่งคือ แกว่น แก่นกำจร สหายหนุ่มผู้ยึดมั่นในลัทธิคอมมิวนิสต์จากตะวันตก เพราะเชื่อว่าจะเป็นแนวคิดที่นำพาชาวบ้านไปสู่ความเท่าเทียมและชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นโดยไม่ถูกเอารัดเอาเปรียบจากพวกนายทุน ส่วนอีกฝ่ายคือ สมภารกร่างเจ้าอาวาสวัดไผ่แดง ซึ่งเป็นเพื่อนของแกว่น ผู้ยึดมั่นในความคิดตามหลักพระพุทธศาสนาและมุ่งมั่นที่จะพัฒนาหมู่บ้านตามหลักธรรมคำสอนที่เหมาะสมกับสังคมไทย ทำให้ทั้งสองต่างต้องปะทะคารมถากถางกันอยู่เสมอ เพราะฝ่ายหนึ่งก็เชื่อมั่นกับความคิดแบบหัวก้าวหน้า ทว่าอีกฝ่ายก็ยึดมั่นอยู่กับความคิดแบบอนุรักษ์นิยม แต่ทว่าทั้งแกว่นและสมภารกร่างต่างก็มีความตั้งใจที่ดีต่อหมู่บ้านเช่นเดียวกัน จนทำให้แกว่นและสมภารกร่างต่างยอมละวางจากอำนาจแห่งความคิดเพื่อร่วมมือกันพัฒนาหมู่บ้าน ด้วยการพยายามจัดสร้างโรงเรียนให้แก่เด็กๆ ซึ่งเชื่อมระหว่างหมู่บ้านไผ่แดงและไผ่ตันขึ้นมา แม้ในตอนแรกชาวบ้านจะมีปัญหาขัดแย้งกันตรงที่ตั้งของโรงเรียนที่มีระยะทางไม่เท่ากันจนเกิดการทะเลาะเบาแว้งระหว่างหมู่บ้าน แต่สุดท้ายทั้งคู่ก็หาทางปรองดองด้วยการสร้างโรงเรียนไว้บนสะพานเชื่อมคลองของสองหมู่บ้านเพื่อไม่ให้มีใครได้เปรียบเสียเปรียบ

แต่ในหมู่บ้านนั้นยังมีเสี่ยเหล็งเศรษฐีขี้โกง ที่หาทางฮุบที่ดินของชาวบ้านมาเป็นของตนเอง ด้วยการปล่อยเงินกู้จนชาวบ้านไม่สามารถใช้หนี้ได้ ตนเองจะได้ยึดที่ดินของชาวบ้านไป ทั้งแอบส่ง พระจรูญ พระปลอมที่เข้ามาแอบอ้างเป็นผู้วิเศษเพื่อให้ชาวบ้านหลงงมงาย แต่ที่ร้ายหนักไปกว่านั้นคือเสี่ยเหล็งพยายามจะใช้ที่ดินที่ชาวบ้านตั้งใจจะเอาไปปลูกสร้างเป็นโรงเรียน ไปทำเป็นเขื่อน ด้วยอ้างว่าเป็นที่ดินของตน แม้จะได้มาจากการคบคิดกับข้าราชการฉ้อราษฎร์บังหลวง เพื่อตนจะได้หาทางตัดทางน้ำเข้าสู่ไร่นาของชาวบ้าน ทำให้ชาวบ้านทำนาไม่ได้และยอมขายที่ดินให้แก่ตนเองในที่สุด แกว่นและสมภารกร่างจึงต้องร่วมมือกัน โดยแกว่นได้ใช้ความเป็นฆราวาสของตนในการช่วยเหลือแทนสมภารกร่าง ด้วยการจัดการกับพระจรูญและจับตัวเสี่ยเหล็งกับลูกน้องของมันที่ถือปืนเข้ามาขับไล่การสร้างโรงเรียนของชาวบ้าน ในขณะที่สมภารกร่างก็หาหลักฐานมาเปิดโปงเสี่ยเหล็งต่อทางการได้จนเสี่ยเหล็งถูกจับกุม ความสงบสุขจึงกลับคืนสู่หมู่บ้านไผ่แดง แม้ในท้ายที่สุดความคิดของสมภารกร่างและแกว่นจะยังคงอยู่กันคนละฟากฝั่งก็ตาม