บางกอกจอยไรด์ บทที่ ๑ : เมื่อเราเป็นยอดมนุษย์

เซ็นเซอร์ต้องตาย CENSOR MUST DIE (2561/2018) ไดโนเสาร์ชนิดหนึ่ง ที่ไม่ยอมสูญพันธุ์ไปจากสังคมไทย---สัตว์ประหลาดตกยุคที่มีชีวิต มีอคติและลมหายใจด้วยตัวมันเอง นี่คือ สิ่งที่ต้องถูกกำจัดโดยเหยื่อของมัน ที่บังอาจหาญท้าทายปีศาจในถิ่นที่เทวดาไม่กล้าเหยียบย่าง และเหตุผลไม่มีตัวตน การเดินทางแสนทรหดเริ่มต้น เมื่อรัฐบาลยิ่งลักษณ์ ชินวัตร ออกคำสั่งห้ามฉาย‘เชคสเปียร์ต้องตาย’ ภาพยนตร์ไทยที่ถอดความมาจาก‘แม็คเบ็ธ’ โศกนาฏกรรมอมตะของเชคสเปียร์ อันว่าด้วยความบ้าอำนาจของทรราช / มานิต ศรีวานิชภูมิ ผู้สร้างหนังที่ถูกแบน ท่องวงกตแห่งอำนาจเพื่อปลดปล่อยหนังผีเชคสเปียร์ จากกระทรวงวัฒนธรรมที่ให้ทุนสร้างแล้วกลับสั่งห้ามฉาย ถึงวุฒิสภาและคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ ไปจนถึงศาลปกครอง ทุกหนแห่งที่เขาไป มีกล้องวิดีโอเดินตาม สู่ซอกหลืบเร้นลับที่หลบสายตาโลกมาเนิ่นนาน-- มุมมืดที่ไม่ยินดีต้อนรับจักษุพยาน ภาพยนตร์แห่งความจริงที่เขาได้มา ภายใต้บรรยากาศแห่งความกลัวในบ้านเมือง คือเรื่องราวการต่อสู้เพื่อเสรีภาพ เพื่อความเป็นธรรมและศักดิ์ศรีในวิชาชีพ การต่อสู้ที่มีเลือดเนื้อและมีชีวิต ท่ามกลางความน่าขบขันของหนังตลกร้าย มันคือบันทึกประชาธิปไตยที่มิใช่เพียงทฤษฎี แต่มีครบทุกรายละเอียดอันแสนอุบาทว์และชวนให้ใจสลาย

บันทึกป่าของหมอหม่อง (2563/2020) บรรจงวาดและจดบันทึกมาสามสิบกว่าปี ฟังดูไม่น่าเป็นหนังเลย แต่แทนที่จะเป็นการฟังเล็คเชอร์ เรากลับเคลิบเคลิ้มและเพลิดเพลิน เพราะผู้ที่พาเราไปเดินป่าด้วยภาพเขียนคนนั้นคือ รังสฤษฎ์ กาญจนะวณิชย์ หรือ ‘หมอหม่อง’ นักอนุรักษ์, นักดูนก และศิลปินธรรมชาติ ที่หลายคนคุ้นเคย นอกจากพรสวรรค์ในการเล่าเรื่องประสบการณ์ และความรักที่เขามีต่อโลกนี้อย่างจริงใจและลึกล้ำ ความงดงามของภาพเขียนที่เปี่ยมด้วยสเน่ห์และมากฝีมือ ประกอบกับเสียงนกนานาชนิดที่เขาเลียนแบบได้อย่างแม่นยำ ให้ความรู้สึกเหมือนกำลังดูการ์ตูน เพียงแต่ว่า ภายใต้พื้นผิวอันสดใสน่ารักนี้มีความเศร้า เพราะสุดท้ายมันคือเรื่องคอขาดบาดตาย, การสูญพันธุ์, การอยู่รอดของธรรมชาติและของเราเอง ผ่านสายตาของความรักและความงาม (อลิศกินเห็ด) ถ่ายทำ-ตัดต่อ-กำกับ : อิ๋ง กาญจนะวณิชย์ นำแสดง : รังสฤษฎ์ กาญจนะ