คนทรง-จ้าวแผ่นดิน

คนทรง-จ้าวแผ่นดิน (2545/2002) ป็นการรวบรวมความเข้มข้นของนวนิยายเรื่องที่ คุณวิมล ไทรนิ่มนวล รักและหวงแหนที่สุด คือเรื่อง “คนทรงเจ้า” และ “จ้าวแผ่นดิน” “คนทรง – จ้าวแผ่นดิน” เป็นเรื่องราวของอำนาจที่ถูกสร้างขึ้นจากความเชื่อ จนกระทั่งไม่มีใครตอบได้ว่าความเชื่อที่ถูกสร้างขึ้นนั้นมีจริงหรือไม่และที่เจ็บปวดที่สุดคือ ความเชื่อที่ว่านั้น ได้ย้อนกลับมาทำลายผู้ที่สร้างมันขึ้นมาเอง ขาม ( เมฆ วินัย ไกรบุตร ) และกาหลง ( เมสินี แก้วราตรี ) อยู่กินกันมา 5 ปี จนมีลูกชายคนหนึ่งวัย 4 ขวบ และอยู่ในครรภ์ของกาหลงซึ่งจวนจะคลอดอีกหนึ่ง ถ้าปีนั้นน้ำไม่มามากกว่าที่เคยและวัดโคกพระไทร ยังยินยอมให้ชาวบ้านนำควายนำหมูไปไว้ที่วัดเพื่อหนีน้ำเช่นทุกปี เรื่องของเรื่องก็คงไม่เกิดขึ้น เมื่อวัดไม่เป็นที่พึ่งของชาวบ้าน ชาวนายากจนอย่างขามที่มีเพียงเรือนหลังเล็กและที่นาติดจำนองผู้ใหญ่บ้าน จำต้องหาทางรอดให้สัตว์ที่เลี้ยงไว้ ขามนึกถึงโคกพระไทร แต่กาหลงที่เชื่อตามคนอื่น ๆ ว่า ณ. โคกแห่งนี้นั้นมี “เจ้าพ่อ” สิงสถิตอยู่ ขณะที่ขามไปดายหญ้าเพื่อเตรียมที่ทาง เมฆ ( วรุฒ วรธรรม ) กำลังบนบานให้เจ้าพ่อช่วยตนเรื่องนงพะงา( มะหมี่ นภคปภา ) ลูกสาวผู้ใหญ่ เมฆนำความไปบอกหมายเอาหน้าจากผู้ใหญ่ ผู้ใหญ่ประกาศห้ามและเอาปืนขู่หวังให้ขามกลัวแต่ขามอ้างว่าที่ตรงนั้นเป็นของเขาแม้จะติดจำนองแต่เขาก็ยังมีสิทธิ์ที่จะเอาหมูเอาควายไปไว้ที่นั่น ขามประกาศว่าไม่มีเจ้าพ่อที่ไหน ยังไม่สิ้นคำของขามกาหลงก็กรีดร้องขึ้นสุดเสียง ลูกชายวัย 4 ขวบพลัดตกลงไปในกระแสน้ำที่กำลังเชี่ยวกราด ความเฮี้ยนของเจ้าพ่อพระไทรยิ่งเลื่องระบือหลังงานศพลูกชายกาหลงซึ่งยังไม่คลายโศกเศร้าเกิดเจ็บท้องกระทันหันกลางดึก ขามไปตามยายเมี้ยนหมอตำแย ( น้อย โพธิ์งาม ) ซึ่งชังน้ำหน้าขาม โทษฐานไม่เชื่อเจ้าพ่อ ยายเมี้ยนให้ขามบนเจ้าพ่อว่าจะยอมเป็นร่างทรงเพื่อขอให้กาหลงคลอดลูกได้ปกติ ตั้งแต่นั้นมาขามก็เป็น “ร่างทรง” ของเจ้าพ่อ ทั้งที่ขามรู้ดีแก่ใจตนเองว่า ไม่มีใครมาประทับทรงร่างของเขา ขามฉลาดที่พลิกฟื้นสถานการณ์มาให้เป็นระโยชน์ และผู้ที่ได้รับประโยชน์จากการที่ขามเป็น “ร่างทรง” ของเจ้าพ่อมิใช่มีแต่ขามคนเดียว แต่ยังมี ผู้ใหญ่ทองมา ( อรรถชัย อนันตเมฆ ) นางแป้น ( ปวีณา ชารีฟสกุล )ภรรยาของผู้ใหญ่และ นงพะงา ลูกสาวผู้ใหญ่ ก็พลอยได้รับผลประโยชน์ จะมีก็แต่ ”เมฆ” คู่แข่งของขามเท่านั้นที่ไม่พอใจ เมฆริษยาในความรวยวันรวยคืนของขาม และหึงพเยียเมียตัวเองส่วนตัวเมฆเองไปตามจีบนงพะงาอย่างเปิดเผย พเยียตัดสินใจไปทำเสน่ห์กับเจ้าพ่อขาม เมฆหึงจนสุดทนเขาประกาศว่าจะฆ่าขาม ผู้ใหญ่ทองมาร้อนใจ ขณะที่ขามไม่กลัวแถมปลอบผู้ใหญ่ว่าเจ้าพ่อคุ้มครองเขาได้ เมฆถูกบึ้ก ( โจโจ้ ไมออกซิ ) ฆ่าตาย เพราะผู้ใหญ่ปั่นหัวบึ้กผู้ปัญญาอ่อนว่าเมฆจะฆ่าบึ้กเพื่อฉุดนงพะงาไปเป็นเมีย พเยีย ( สวรส ศรีประทุม ) ถือโอกาสขนของย้ายมาขออาศัยเป็นลูกศิษย์เจ้าพ่อ ยายเมี้ยนกับตาผัน ( สีเทา ) พาหลานสาววัยรุ่นมาฝากเป็นลูกศิษย์ ขามมอง “ฟ้าใส” ( แอนนา จันทรโสภาคย์ ) หลานตาผันอย่างมองลูกไก่ในกำมือ ผู้ใหญ่ทองมา ถูกกำจัดให้พ้นทางโดยขาม อ้างว่าญาติของเมฆสงสัยผู้ใหญ่ เจ้าพ่อบอกให้ผู้ใหญ่หนีไปอยู่ไกล ๆ จากโคกพระนางสักระยะ 5 ปีผ่านไป อาณาจักรขามใหญ่โต จากบ้านคนทรงธรรมดากลายเป็นตำหนักยิ่งใหญ่โอฬาร ที่ดินของขามขยายจากแม่น้ำทางทิศตะวันออกไปจรดทิวเขาทางตะวันตก กาหลงพัฒนาจากเมียชาวนาจน ๆ มาเป็น “เจ้าแม่” ที่ลูกศิษย์ลูกหาต่างเคารพยำเกรง ผู้ใหญ่ทองมากลับมาหวังทวงอำนาจคืนจากขาม แต่สิ่งที่ผู้ใหญ่ได้รับกลับกลายเป็นความอัปยศอดสูเมื่อขามใช้อำนาจเจ้าพ่อข่มขู่เขา ขามหวังจะรวบรัดนงพะงา “ลูกสาวผู้ใหญ่” ขณะที่กาหลงมัวไปหึงหวงกันท่าฟ้าใสที่โตขึ้นและสวยงามราวดอกไม้แรกแย้ม ขามอยากได้ที่ดินของคำปลิว ( สิริคุปต์ เมทะนี ) และพวกขามอยากได้นงพะงา ฟ้าใส และสีดา ( กิติมา วัฒนนุพงษ์ ) เมียของคำปลิว ในที่สุดขามก็ใช่เล่ห์กลเอาชนะ เมื่อคำปลิวถูกฆ่าตายโดยไม่มีใครจับมือขามไปพิสูจน์ได้ ขามได้ที่ดินของคำปลิวและเอาชนะใจลูกบ้านที่เคยมองเขาไม่ดีได้ในที่สุด แต่ทั้งขามและกาหลงหาได้รู้ไม่ว่าไม่มีสิ่งใดเป็นจีรัง