2496
วนิดา (2496/1953) ด้วยความแก่นเซี้ยวของ วนิดา ทำให้นายดาว วงศ์วิบูลย์ ผู้เป็นบิดาต้องปวดหัวยิ่งนัก จึงคิดที่จะหาสามีให้วนิดาแต่งงานออกเรือน โดยเลือกจากบัญชีรายชื่อลูกหนี้และสะดุดตาชื่อ นายประจวบ มหศักดิ์ จึงเรียกมาที่บ้านเพื่อยื่นเงื่อนไขให้ประจวบแต่งงานกับวนิดาแลกกับการยกหนี้สินทั้งหมด หะแรกประจวบยืนกรานเสียงแข็งไม่ยอมทำตามเงื่อนไขที่นายดาวเสนอเพราะมีคนรักอยู่แล้วชื่อ ปราณี แต่นายดาวขู่จะประจานสกุลมหศักดิ์ ทำให้นายประจวบจนใจกลับมาสารภาพกับคุณนายน้อม มหศักดิ์ ผู้เป็นมารดาฟัง คุณนายน้อมถึงกับลมจับ เนื่องจากในอดีต เคยใส่ความจนพี่สาวของนายดาวถูกขับไล่ออกจากบ้านมหศักดิ์ คุณนายน้อมขอร้องให้พันตรีประจักษ์หาทางช่วยน้องชาย แต่หนี้สินของนายประจวบนั้นเยอะเกินกำลังของพันตรีประจักษ์จะช่วยเหลือได้ นายประจวบจึงหนีไปภาคใต้เพื่อหาเงินมาชดใช้หนี้สิน พันตรีประจักษ์จึงต้องเป็นฝ่ายแต่งงานกับวนิดา เด็กสาวที่เย่อหยิ่ง แทนประจวบที่หายตัวไป ปราณีเมื่อรู้ว่านายประจวบเป็นหนี้ก็หนีไปแต่งงานกับเศรษฐีสูงวัย ส่วน พิสมัย คู่หมั้นของพันตรีประจักษ์เมื่อรู้เรื่องเข้า ก็หัวเสียเป็นอันมาก พยายามสารพัดวิธีเพื่อกลั่นแกล้งวนิดาโดยมีคุณนายน้อมให้การสนับสนุน ส่วนพันตรีประจักษ์ หลังจากแต่งงานก็หาทางหลีกเลี่ยงวนิดาโดยการออกไปทำงานตลอด จึงไม่รู้เห็นว่าพิสมัยร้ายกาจกับวนิดาเพียงใด วนิดาที่ไม่รู้เบื้องหลังการแต่งงานครั้งนี้ จึงหากิจกรรมในยามว่างโดยการทำงานบ้าน ปลูกพืชสวนครัว และได้รู้จักอำพันกับอำไพ สองพี่น้องบ้านข้างเคียง ซึ่งเล่าเรื่องราวในอดีตของบ้านมหศักดิ์ให้วนิดาฟัง คุณนายน้อมกับพิสมัยกุว่าวนิดาเล่นชู้กับอำพันพันตรีประจักษ์แทนที่จะดีใจกลับรู้สึกหึงหวง และเริ่มแสดงตัวเป็นเจ้าของวนิดา ทำให้พิสมัยยิ่งทวีความเกลียดชังวนิดา วันหนึ่ง วนิดาไปเที่ยวชะอำกับอำพันและอำไพ พันตรีประจักษ์ตามมาหึงหวงวนิดา วนิดาน้อยใจจึงหนีไปขี่ม้าคนเดียวและพลัดตกม้า พันตรีประจักษ์ตามมาเจอและช่วยวนิดาได้ทัน ทั้งสองจึงได้รู้ว่าต่างก็มีใจให้กันในคราวนั้นเอง หลังจากนั้นไม่นาน นายประจวบก็กลับมาที่บ้านมหศักดิ์พร้อมเงินชดใช้หนี้ สร้างความดีใจแก่คุณนายน้อมและพิสมัยยิ่งนัก ปราณีรีบกลับมาหานายประจวบแต่นายประจวบพบรักกับ ชุมศรี เมื่อครั้งไปทำงานที่ภาคใต้ และเริ่มขัดคำสั่งคุณนายน้อม เป็นเหตุให้คุณนายน้อมยอมลดทิฐิลง และปล่อยให้ลูกชายทั้งสองได้เลือกคนรักของตนเอง
หยกฟ้า (2496/1953) รักโศรก เสทือนใจ (ที่มา: นิตยสารตุ๊กตาทอง พฤศจิกายน พ.ศ. 2496)
ดรรชนีนาง (2496/1953) หญิงสาวคนหนึ่งกำลังอ่านนิยายของอิงอรและหลับตาเพื่อนึกภาพของ ม.จ.นิรันดร์ฤทธิ์ธำรง นายนาวาตรีแห่งรัฐนาวีไทย ซึ่งออกเดินทางไปสำรวจแผนที่ ณ แหลมสน จังหวัดสงขลา ในระหว่างสำรวจพื้นที่ เผอิญได้เจอสาวชาวบ้านกำลังเก็บเกี่ยวผลไม้อยู่แถวนั้น ม.จ.นิรันดร์ฤทธิ์ธำรงตกใจในความงามของหญิงสาวจึงเข้าไปคุยด้วย แต่เธอหนีไปเสียก่อน วันรุ่งขึ้น ม.จ.นิรันดร์ฤทธิ์ธำรงจึงกลับมาที่แหลมสนอีกครั้งเพื่อตามหาหญิงสาว และได้รู้จากชาวบ้านละแวกนั้นว่า เธอชื่อ ดรรชนี อาศัยอยู่กับพ่อสองคน ม.จ.นิรันดร์ฤทธิ์ธำรงออกอุบายให้ดรรชนีช่วยพายเรือไปส่งที่ฝั่งจนดรรชนีระอาใจยอมทำตาม ม.จ.นิรันดร์ฤทธิ์ธำรงยื่นธนบัตรให้หวังตอบแทนในน้ำใจของดรรชนี แต่หญิงสาวคิดว่าเขาดูถูกจึงฉีกธนบัตรเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยโยนทิ้งลงทะเล วันรุ่งขึ้น ม.จ.นิรันดร์ฤทธิ์ธำรงมาหาดรรชนีเพื่อปรับความเข้าใจ เมื่อความโกรธทุเลาลง ดรรชนีจึงเชื้อเชิญให้เขานั่งเพื่อดื่มน้ำมะพร้าว แต่เพราะจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ดรรชนีจึงเฉาะลูกมะพร้าวพลาดโดนนิ้วชี้ของตนเองเข้าม.จ.นิรันดร์ฤทธิ์ธำรงช่วยทำแผลให้ดรรชนีอย่างนุ่มนวลทำให้ดรรชนีเผลอใจมอบกายให้ ม.จ.นิรันดร์ฤทธิ์ธำรง พ่อของดรรชนีกลับจากไปหาปลา พบดรรชนีตกเป็นของชายหนุ่มก็โกรธมาก ไล่ตะเพิด ม.จ.นิรันดร์ฤทธิ์ธำรง และบันดาลโทสะเฆี่ยนเข้าที่แสกหน้าดรรชนี ที่เมืองหลวง หนังสือพิมพ์ลงข่าวการแต่งงานระหว่าง ม.จ.นิรันดร์ฤทธิ์ธำรงกับ ศิริยุคล สาวในวงสังคมอย่างครึกโครม ดรรชนีได้อ่านข่าวจึงเดินทางมาที่บ้านของม.จ.นิรันดร์ฤทธิ์ธำรง เพราะบัดนี้ดรรชนีได้คลอดลูกซึ่งเกิดจาก ม.จ.นิรันดร์ฤทธิ์ธำรง แต่กลับโดน ม.จ.นิรันดร์ฤทธิ์ธำรงปฏิเสธอย่างไร้สำนึก ดรรชนีและพ่อจึงพากันกลับชายทะเลไม่นานพ่อของดรรชนีก็ตรอมใจตาย ในห้องนอนของคู่วิวาห์ใหม่ มีห่อไปรษณีย์ห่อหนึ่งจ่าหน้าถึง ม.จ.นิรันดร์ฤทธิ์ธำรง พร้อมจดหมายตัดพ้อชะตากรรมจากดรรชนี ศิริยุคลเห็น ม.จ.นิรันดร์ฤทธิ์ธำรงมีสีหน้าไม่สู้ดี จึงถือวิสาสะแกะห่อปริศนา แล้วก็ต้องผงะตกใจสุดขีด เพราะของขวัญชิ้นนั้นเป็นขวดแก้ว ซึ่งมีนิ้วคนลอยอยู่ด้านใน นิ้วซึ่งมีรอยแผลบาดลึกเหมือนความทรงจำที่ฝังลึกในใจของผู้มอบ ม.จ.นิรันดร์ฤทธิ์ธำรงจึงเกิดความละอายใจเดินทางมาหาดรรชนีที่แหลมสน แต่ทุกอย่างได้สายไปเสียแล้ว
