2494

เสือทุ่ง (2494/1951) ณ ทุ่งเมียหลวง เร่ แอบลักลอบได้เสียกับ พิมพ์ แล้วดันไปมีเรื่องกับ ทิพย์ ขณะกำลังหลบหนีเร่บังเอิญไปเจอ แท้ น้องสาวของทิพย์ ก็แอบได้เสียกับแท้อีก วันรุ่งขึ้น ทิพย์พาพรรคพวกและกำนันมาล้อมจับเร่ จนเร่ต้องระหกระเหินเข้าป่าแล้วกลายเป็นโจร ทิ้งให้แท้ซึ่งกำลังตั้งท้องต้องอยู่ตามลำพัง พิมพ์เข้าใจว่าเร่ทรยศความรักของตน จึงหันไปสนิทชิดเชื้อกับทิพย์ถึงขั้นตกลงปลงใจแต่งงาน เมื่อพิมพ์ย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านของทิพย์ ก็คอยหาทางกลั่นแกล้งพูดจาเยาะเย้ยถากถางแท้ต่างๆ นานา มิหนำซ้ำยังหาเรื่องใส่ร้ายยุยงจนทิพย์ไล่แท้ออกจากบ้าน แท้อุ้มลูกมาหาเร่ที่ศาลเจ้าแม่เมียหลวง เพื่อระบายความเจ็บช้ำน้ำใจกับเร่ เร่สุดจะทนจึงพาพรรคพวกเข้าไปจับตัวพิมพ์มากักขัง แท้รู้สึกสงสารพิมพ์จึงร้องขอให้เร่ปล่อยตัวพิมพ์ไปในขณะที่ทิพย์พาสมุนและกำนันมาล้อมปราบเร่อีกครั้ง

ทุ่งน้ำตา (2494/1951) แม้จะอยู่ในคฤหาสน์ใหญ่โตมโหฬารอย่างสุขสบาย แต่ ยุพดี บุตรสาวอันเป็นที่รักยิ่งของ หลวงนิติ ก็หามีความสุขไม่ เมื่อถูกหลวงนิติบังคับให้หมั้นหมายกับ วิเศษ หนุ่มนักเรียนนอก เพราะยุพดีได้มอบหัวใจให้ เฉิด คนสวนไปหมดแล้ว วิเศษรู้สึกไม่ถูกชะตากับเฉิดจึงหาเรื่องจนเกิดชกต่อยกัน จนหลวงนิติเข้ามาห้ามและไล่ตะเพิดเฉิดออกจากบ้าน เมื่อพ่อไม่ให้ความยุติธรรม ยุพดีจึงตัดสินใจหนีตามเฉิด เป็นเหตุให้หลวงนิติประกาศตัดพ่อลูกกับยุพดีนับแต่วันนั้นเป็นต้นมา เฉิดและยุพดีพากันไปเช่าบ้านอาศัย แม้จะเป็นบ้านเล็กๆ แต่เฉิดและยุพดีก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขและมีบุตรชายด้วยกันหนึ่งคน แต่แล้วความสุขก็พังทลายลง เมื่อลูกชายของเฉิดถูกรถชน แต่ทั้งสองไม่มีเงินเพียงพอจะพาไปรักษา เฉิดมืดแปดด้านจึงคิดโกงเงินผู้จัดการร้าน แต่ลูกชายไม่ยอม เพราะไม่อยากให้พ่อขึ้นชื่อว่าเป็นคนโกง

ผาโหด (2494/1951) เพราะความแค้นที่ พระยาดิเรกฤทธิ์ฮุบสมบัติและภรรยา คอน จึงชักชวนเพื่อนนักโทษแหกคุกออกมาหมายจะล้างแค้นพระยาดิเรกฤทธิ์ให้สาสมคอนมากบดานที่ผาขุนทองและตั้งตนเป็นหัวหน้าโจร โดยรับ รุ้ง ลูกสาวคนเดียวมาอยู่ด้วยกัน ความงามของรุ้งทำให้ แวน หลงใหลยิ่งนัก วันหนึ่ง พวกคอนได้ช่วยเหลือ เสกสม และอมรมิตร นักล่าสัตว์ที่มาจากกรุงเทพ ซึ่งพลัดหลงกับเพื่อน คอนได้ทีจึงเลียบเคียงถามข่าวคราวของพระยาดิเรกฤทธิ์ ก่อนจะได้รู้ว่าพระยาดิเรกฤทธิ์เสียชีวิตแล้วเพราะความหวาดกลัวคอนนั่นเอง แต่สิ่งที่ทำให้คอนต้องตกตะลึงก็คือ เพื่อนที่เสกสมและอมรมิตร มาล่าสัตว์และหลงกัน ก็คือ น.พ.เริงภิรมย์ ลูกชายของพระยาดิเรกฤทธิ์นั่นเอง คอนไม่รอช้า ใช้เล่ห์กลนำทางเสกสมและอมรมิตรไปที่หน้าผา พอสบโอกาสก็บีบคอเสกสมและผลักอมรมิตรตกเขา โดยหารู้ไม่ว่าเสกสมเพียงแค่สลบไป เมื่อเสกสมฟื้นขึ้นมาก็รีบลงเขาไปหมู่บ้านเพื่อจะขอความช่วยเหลือ เช้าวันต่อมา น.พ.เริงภิรมย์ที่กำลังเดินหลงทางอยู่ในป่า เห็นกระต่ายกำลังกินน้ำอยู่ริมลำธารจึงหยิบปืนขึ้นเล็ง อนิจจา กระสุนดันพลาดไปถูกรุ้งซึ่งกำลังอาบน้ำในลำธาร น.พ.เริงภิรมย์รีบพารุ้งไปส่งที่บ้าน คอนแสยะยิ้มอย่างมีชัยเมื่อลูกชายของศัตรูเป็นฝ่ายเข้ามาถึงรัง แต่อาศัยที่เริงภิรมย์เป็นหมอ รอจนรักษารุ้งให้หายดีก่อนน.พ.เริงภิรมย์ดูแลรุ้งอย่างใกล้ชิด ส่งผลให้แวนหึงหวงเป็นอย่างมากจนระงับใจไม่อยู่ทำร้าย น.พ.เริงภิรมย์ คอนเข้ามาห้าม ทำให้แวนเข้าใจผิดจึงคิดทรยศ คืนนั้น คอนตัดสินใจฆ่า น.พ.เริงภิรมย์ ด้วยมีดที่ลับมากว่า 5 ปี จังหวะเดียวกับที่แวนลอบเข้ามาแก้แค้นจึงเกิดการต่อสู้กัน คอนพลาดท่าถูกแวนแทงอาการสาหัส น.พ.เริงภิรมย์รีบเข้ามาช่วยชีวิตคอน ทันใดนั้นเอง เสกสมนำกำลังตำรวจบุกมาจับตัวคอน คอนจึงต้องกระเสือกกระสนฝ่าดงกระสุนหนีไปหลบซ่อนตัว แล้วบังเอิญพบพระธุดงค์รูปหนึ่งจึงเล่าชะตากรรมของตัวเองให้พระธุดงค์ฟัง น.พ.เริงภิรมย์ซึ่งวิ่งตามคอนมาได้ยินเข้า ทั้งสองจึงอโหสิกรรมให้แก่กันก่อนที่คอนจะหมดลมหายใจในที่สุด

รอยแค้น (2494/1951) ภาพยนตร์รักระคนแค้นดุเดือดในรอบต้นปี ๙๔ (ที่มา: นิตยสารภาพยนตร์สาร ธันวาคม พ.ศ. 2493)