พนาสิทธิ์ฟิล์ม

ดรรชนีนาง (2496/1953) หญิงสาวคนหนึ่งกำลังอ่านนิยายของอิงอรและหลับตาเพื่อนึกภาพของ ม.จ.นิรันดร์ฤทธิ์ธำรง นายนาวาตรีแห่งรัฐนาวีไทย ซึ่งออกเดินทางไปสำรวจแผนที่ ณ แหลมสน จังหวัดสงขลา ในระหว่างสำรวจพื้นที่ เผอิญได้เจอสาวชาวบ้านกำลังเก็บเกี่ยวผลไม้อยู่แถวนั้น ม.จ.นิรันดร์ฤทธิ์ธำรงตกใจในความงามของหญิงสาวจึงเข้าไปคุยด้วย แต่เธอหนีไปเสียก่อน วันรุ่งขึ้น ม.จ.นิรันดร์ฤทธิ์ธำรงจึงกลับมาที่แหลมสนอีกครั้งเพื่อตามหาหญิงสาว และได้รู้จากชาวบ้านละแวกนั้นว่า เธอชื่อ ดรรชนี อาศัยอยู่กับพ่อสองคน ม.จ.นิรันดร์ฤทธิ์ธำรงออกอุบายให้ดรรชนีช่วยพายเรือไปส่งที่ฝั่งจนดรรชนีระอาใจยอมทำตาม ม.จ.นิรันดร์ฤทธิ์ธำรงยื่นธนบัตรให้หวังตอบแทนในน้ำใจของดรรชนี แต่หญิงสาวคิดว่าเขาดูถูกจึงฉีกธนบัตรเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยโยนทิ้งลงทะเล วันรุ่งขึ้น ม.จ.นิรันดร์ฤทธิ์ธำรงมาหาดรรชนีเพื่อปรับความเข้าใจ เมื่อความโกรธทุเลาลง ดรรชนีจึงเชื้อเชิญให้เขานั่งเพื่อดื่มน้ำมะพร้าว แต่เพราะจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ดรรชนีจึงเฉาะลูกมะพร้าวพลาดโดนนิ้วชี้ของตนเองเข้าม.จ.นิรันดร์ฤทธิ์ธำรงช่วยทำแผลให้ดรรชนีอย่างนุ่มนวลทำให้ดรรชนีเผลอใจมอบกายให้ ม.จ.นิรันดร์ฤทธิ์ธำรง พ่อของดรรชนีกลับจากไปหาปลา พบดรรชนีตกเป็นของชายหนุ่มก็โกรธมาก ไล่ตะเพิด ม.จ.นิรันดร์ฤทธิ์ธำรง และบันดาลโทสะเฆี่ยนเข้าที่แสกหน้าดรรชนี ที่เมืองหลวง หนังสือพิมพ์ลงข่าวการแต่งงานระหว่าง ม.จ.นิรันดร์ฤทธิ์ธำรงกับ ศิริยุคล สาวในวงสังคมอย่างครึกโครม ดรรชนีได้อ่านข่าวจึงเดินทางมาที่บ้านของม.จ.นิรันดร์ฤทธิ์ธำรง เพราะบัดนี้ดรรชนีได้คลอดลูกซึ่งเกิดจาก ม.จ.นิรันดร์ฤทธิ์ธำรง แต่กลับโดน ม.จ.นิรันดร์ฤทธิ์ธำรงปฏิเสธอย่างไร้สำนึก ดรรชนีและพ่อจึงพากันกลับชายทะเลไม่นานพ่อของดรรชนีก็ตรอมใจตาย ในห้องนอนของคู่วิวาห์ใหม่ มีห่อไปรษณีย์ห่อหนึ่งจ่าหน้าถึง ม.จ.นิรันดร์ฤทธิ์ธำรง พร้อมจดหมายตัดพ้อชะตากรรมจากดรรชนี ศิริยุคลเห็น ม.จ.นิรันดร์ฤทธิ์ธำรงมีสีหน้าไม่สู้ดี จึงถือวิสาสะแกะห่อปริศนา แล้วก็ต้องผงะตกใจสุดขีด เพราะของขวัญชิ้นนั้นเป็นขวดแก้ว ซึ่งมีนิ้วคนลอยอยู่ด้านใน นิ้วซึ่งมีรอยแผลบาดลึกเหมือนความทรงจำที่ฝังลึกในใจของผู้มอบ ม.จ.นิรันดร์ฤทธิ์ธำรงจึงเกิดความละอายใจเดินทางมาหาดรรชนีที่แหลมสน แต่ทุกอย่างได้สายไปเสียแล้ว