นางตะเคียน

นางตะเคียน (2553/2010) คำ 2 คำ ที่สามารถปลุกซากศพขึ้นมาได้ คือคำว่า ความรัก และ ความแค้น ใยบัว (จีรนันท์ มะโนแจ่ม) เป็นเพียงลูกจ้างรายวันในโรงงานโรงงานเย็บผ้า(รองเท้า) ในกรุงเทพฯ ถึงจะมีความรู้น้อย แต่ด้วยรูปร่างหน้าตาเป็นที่สะดุดตาของผู้พบเห็น จนกระทั่งได้พบและรู้จักกับ พิชาน (พีระพันธ์ อารียาพันธ์) พนักงานฝ่ายบริหารของโรงงาน แต่หลังจากมีความสัมพันธ์กันอย่างลึกซึ้ง พิชาน กลับนำคลิปภาพไปอวดเพื่อน เพื่อน ๆ ของ พิชาน ที่เห็นคลิปต่างแสดงอาการกระหายที่จะมีความสัมพันธ์กับเธออย่างเปิดเผย ทำให้เธอรู้สึกอับอายและเสียใจในการกระทำของ พิชาน และเป็นเวลาที่ พิชาน ก็ถูกส่งตัวไปควบคุมโรงงานที่ต่างจังหวัดระยะหนึ่งอย่างเร่งด่วน ขณะเดียวกัน โรงงานก็ประกาศปลดคนงานในแผนกที่เธอทำอยู่ออกทั้งหมด ใยบัว จึงเดินทางกลับบ้านห้วยน้ำหอม ซึ่งเป็นชนบทที่ห่างไกล การคมนาคมไม่สะดวก พบว่า พ่อ แม่ และน้องสาวต่างก็เสียชีวิตด้วยโรคร้าย และอุบัติเหตุในเวลาไล่เลี่ยกันทั้งสามคน ใยบัว พยายามติดต่อ พิชาน แต่ก็ไม่มีสัญญาณตอบรับ ใยบัว ก็ยิ่งรู้สึกสิ้นหวังในชีวิต ไม่อาจหลอกตัวเองได้อีกต่อไปว่า พิชาน รักเธอจริง ๆ จึงตัดสินใจผูกคอตายที่ต้นตะเคียนใหญ่ ด้วยผลกรรมและจิตที่ยึดมั่นอยู่กับอารมณ์ก่อนตาย ใยบัว จึงเกิดเป็นอสุรกายรอคอยคนรักวนเวียนอยู่ในบริเวณที่ตนผูกพัน การปรากฏตัวของ ใยบัว เพื่อสื่อให้ชาวบ้านช่วยทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้บ้างจึงกลายเป็นสร้างความหวาดกลัวให้กับชาวบ้าน แม้แต่หมอเอี่ยม ผู้ที่ชาวบ้านนับถือว่าเป็นหมอด้านคุณไสยที่เก่งที่สุดและต้องการเชือกผูกคอตาย เศษผ้ามัดตราสัง ตาปูตอกโลงศพและอื่น ๆ ของผีตายโหงอย่าง ใยบัว ไปทำของขลังขายยังต้องล่าถอย เมื่อเผชิญหน้ากับ ใยบัว เมื่อย้ายกลับมากรุงเทพฯอีกครั้งและรู้จากเพื่อนของ ใยบัว ว่า ใยบัว กลับไปห้วยน้ำหอมตั้งแต่ถูกปลดออกจากงาน พิชาน จึงชวนเพื่อนสองคนลาพักร้อน เดินทางไปยังบ้านของ ใยบัว และพบว่า ใยบัว เตรียมต้อนรับอยู่แล้วเหมือนรู้ว่าเขาจะมา เพื่อนของ พิชาน กลับคิดว่า พิชาน แค่ติดใจในรสรักของ ใยบัว เท่านั้น เมื่อมีโอกาส เพื่อนทั้งสองจึงพยายามขอมีความสัมพันธ์กับ ใยบัว บ้าง ใยบัว ปฏิเสธ เพื่อนของ พิชาน ทั้งสองจึงหันมาใช้กำลัง ต่อมาก็พบว่าทั้งสองกลายเป็นศพไปแล้ว ชาวบ้านเชื่อว่าการตายของทั้งสองคนเป็นฝีมือของ ใยบัว จึงพยายามบอก พิชาน แต่ พิชาน ก็ไม่เชื่อ เพราะเขาสามารถใช้ชีวิตร่วมกับ ใยบัว ได้เหมือนคนปกติทั่วไป กระทั่งผู้ที่บอกเขาว่า ใยบัว ตายไปแล้วต่างสิ้นชีวิตลงด้วยอาการต่าง ๆ กัน พิชาน จึงยอมพิสูจน์จนเห็นกับตาตนเองว่า ใยบัว ตายไปแล้วจริง ๆ และคิดหลบหนีกลับกรุงเทพฯ แต่ ใยบัว ไม่ยอมให้ พิชาน จากเธอไปง่าย ๆ เธอใช้อำนาจของอสุรกายบังคับให้ พิชาน ต้องอยู่กับเธอต่อไป ชาวบ้านพยายามช่วยเหลือ พิชาน แต่กลับถูก ใยบัว อาละวาดจนต้องหนีไปพึ่งเจ้าอาวาส หมอเอี่ยมไม่ละความพยายาม จึงแอบไปทำพิธีสะกดต้นตะเคียนเหนือหลุมศพของ ใยบัว หมายกำจัดวิญญาณของ ใยบัว ท่ามกลางการเอาใจช่วยของชาวบ้านที่ติดตามมาดูพิธีของหมอเอี่ยม แต่ในขณะที่ ใยบัว จะพ่ายแพ้แก่ หมอเอี่ยม พิชาน ซึ่งอยู่ในอาการซีดเซียวใกล้เป็นซากศพก็ลุกขึ้นมาช่วยเหลือ ใยบัว ทำให้หมอเอี่ยมถูก ใยบัว ฆ่าตาย เจ้าอาวาสเห็น ใยบัว จะสร้างกรรมชั่วมากขึ้น จึงเทศนาให้ ใยบัว ฟังทำให้ ใยบัว สงบลง หลังจากนั้น ชาวบ้านก็ไม่เห็น พิชาน อีกเลย ส่วน ใยบัว ก็ไม่มาปรากฏร่างให้ใครเห็นอีก ต่อมาเจ้าอาวาสจึงให้ชาวบ้านช่วยกันรื้อบ้านของ ใยบัว เพื่อมาสร้างเป็นกุฏิพระ ในระหว่างการรื้อถอนนั้นเองชาวบ้านก็พบซากศพแห้งกรังซุกซ่อนอยู่มุมหนึ่ง ทำให้ชาวบ้านเกิดคำถามขึ้นมาว่า นั้นเป็นศพของใคร